55.
[117]
quo quidem tempore quid populus Romanus sentire se
ostenderet utroque in genere declaratum est: primum1 cum
audito senatus consulto rei2 ipsi atque absenti senatui plausus
est ab universis datus, deinde cum senatoribus singulis
spectatum e senatu redeuntibus: cum vero ipse qui ludos
faciebat consul adsedit, stantes ei manibus passis gratias
agentes et lacrimantes gaudio suam erga me benivolentiam
ac misericordiam declararunt. at cum ille furibundus incitata
illa sua vaecordi mente venisset, vix se populus Romanus
tenuit, vix homines odium suum a corpore eius impuro
atque infando3 represserunt; voces quidem et palmarum intentus
et maledictorum clamorem omnes profuderunt.
[118]
sed
quid ego populi Romani animum virtutemque commemoro,
libertatem iam ex diuturna servitute dispicientis, in eo homine
cui tum petenti iam aedilitatem ne histriones quidem coram
sedenti pepercerunt? nam cum ageretur togata 'simulans,'
ut opinor, caterva tota clarissima concentione in ore4 impuri
hominis imminens contionata est:
“huic, Tite,
tua5 po/st principia atque e/xitus vitio/sae vitae6—!
” sedebat exanimatus, et is qui antea cantorum convicio contiones celebrare suas solebat cantorum ipsorum vocibus eiciebatur. et quoniam facta mentio est ludorum, ne illud quidem praetermittam, in magna varietate sententiarum numquam ullum fuisse locum, in quo aliquid a poeta dictum cadere in tempus nostrum videretur, quod aut populum universum fugeret aut non exprimeret7 ipse actor. [119] et quaeso hoc loco8, iudices, ne qua levitate me ductum ad insolitum genus dicendi labi putetis, si de poetis, de histrionibus, de ludis in iudicio loquar.
tua5 po/st principia atque e/xitus vitio/sae vitae6—!
” sedebat exanimatus, et is qui antea cantorum convicio contiones celebrare suas solebat cantorum ipsorum vocibus eiciebatur. et quoniam facta mentio est ludorum, ne illud quidem praetermittam, in magna varietate sententiarum numquam ullum fuisse locum, in quo aliquid a poeta dictum cadere in tempus nostrum videretur, quod aut populum universum fugeret aut non exprimeret7 ipse actor. [119] et quaeso hoc loco8, iudices, ne qua levitate me ductum ad insolitum genus dicendi labi putetis, si de poetis, de histrionibus, de ludis in iudicio loquar.
