28.
[60]
at etiam eo negotio M. Catonis splendorem maculare
voluerunt ignari quid gravitas, quid integritas, quid magnitudo
animi, quid denique virtus valeret, quae in tempestate
saeva quieta est et lucet in tenebris et pulsa loco manet
tamen atque haeret1 in patria splendetque per sese semper
neque alienis umquam sordibus obsolescit. non illi ornandum
M. Catonem sed relegandum, nec illi committendum
illud negotium sed imponendum putaverunt, qui in contione
palam dixerint linguam se evellisse M. Catoni, quae semper
contra extraordinarias potestates libera fuisset. sentient, ut
spero, brevi tempore manere libertatem illam, atque hoc
etiam, si fieri potuerit, esse maiorem, quod cum consulibus
illis M. Cato, etiam cum iam desperasset aliquid auctoritate
sua profici posse, tamen voce ipsa ac dolore pugnavit, et post
meum discessum iis Pisonem verbis flens meum et rei publicae
casum vexavit ut illum hominem perditissimum atque
impudentissimum paene iam provinciae paeniteret.
[61]
'cur
igitur rogationi paruit?' quasi vero ille non in alias2 quoque
leges, quas iniuste rogatas putaret, iam ante iurarit3! non
offert se ille istis temeritatibus, ut, cum rei publicae nihil
prosit, se civi rem publicam4 privet. consule me cum esset
designatus tribunus plebis, obtulit in discrimen vitam suam;
dixit eam sententiam cuius invidiam capitis periculo sibi
praestandam videbat; dixit vehementer, egit acriter; ea
quae sensit prae se tulit; dux, auctor, actor rerum illarum
fuit, non quo periculum suum non videret, sed in tanta rei
publicae tempestate nihil sibi nisi de patriae periculis cogitandum
putabat.
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.