10. videbamus genus vitae, desidiam,
inertiam; inclusas eius libidines qui paulo propius accesserant
intuebantur; denique etiam sermo nobis1 ansas dabat
quibus reconditos eius sensus tenere possemus.
[23]
laudabat
homo doctus philosophos nescio quos, neque eorum tamen
nomina poterat dicere, sed tamen eos laudabat maxime qui
dicuntur praeter ceteros esse auctores et laudatores voluptatis;
cuius et quo tempore et quo modo non quaerebat,
verbum ipsum omnibus viribus2 animi et corporis devorarat3;
eosdemque praeclare dicere aiebat sapientis omnia sua
causa facere, rem publicam capessere hominem bene sanum
non oportere, nihil esse praestabilius otiosa vita, plena et
conferta voluptatibus; eos autem qui dicerent dignitati esse4
serviendum, rei publicae consulendum, offici rationem in
omni vita, non commodi esse ducendam, adeunda pro patria
pericula, vulnera excipienda, mortem oppetendam, vaticinari
atque insanire dicebat.
[24]
ex his adsiduis eius cotidianisque
sermonibus, et quod videbam quibuscum hominibus in
interiore parte aedium viveret, et quod ita domus ipsa fumabat
ut multa eius consortionis5 indicia redolerent6, statuebam
sic, boni nihil ab illis nugis7 exspectandum8, mali quidem
certe nihil pertimescendum. sed ita est, iudices, ut, si
gladium parvo puero aut si imbecillo seni aut debili9 dederis,
ipse impetu suo nemini noceat, sin ad nudum vel fortissimi
viri corpus accesserit, possit acie ipsa et ferri viribus vulnerare:
cum10 hominibus enervatis atque exsanguibus consulatus
tamquam gladius esset datus, qui per se pungere
neminem umquam potuissent, ii11 summi imperi nomine
armati12 rem publicam contrucidarunt13. foedus fecerunt cum
tribuno plebis palam, ut ab eo provincias acciperent quas
ipsi vellent, exercitum et pecuniam quantam vellent, ea lege,
si ipsi prius tribuno plebis adflictam et constrictam rem
publicam tradidissent: id autem foedus meo sanguine ictum14
sanciri posse dicebant.
[25]
qua re patefacta—neque enim dissimulari
tantum scelus poterat nec latere—promulgantur
uno eodemque tempore rogationes ab eodem tribuno de
mea pernicie et de provinciis consulum nominatim.
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
1 sermo nobis Klotz: sermonis codd.: sermo hominis Jeep: sermones ... dabant Sauppe
2 viribus suppl. Wesenberg (modis b2 Burn. 157 et ed. R.), partibus Orell., nervis Weidner, omni vi animi Madv.: post corporis alii alia, ut portis Jacob, poris Hertz: animi et codevorat P1: animi et corporis devorat P2 rell.
3 devorarat Angelius: devorabat Naugerius (1)
4 esse om. Schol.
5 consortionis scripsi (consensionis? §87): sermonis codd.: sermonum Hertz: nidoris Eberhard, sodalitatis Probst: abdominis K. Busche (in Pis. §66)
6 redoleret Manutius
7 rugis Matthias (in Sen. §15)
8 esse exspect. G
9 ac debili Pluygers
10 ante cum add. Halm sic, Lamb. in mg. ita (vulnerari PG）
11 ii G: hii P1: hi P2B
12 armati tam PG (sed in P litteris ti tam man. sec. expunctis: unde arma Bς): armatam Hertz: armati tantam Maehly, arm. tum, tamen, totam, cunctam, clam alii: armati nudatam Imelmann. Num armati universam?
13 contrucidarunt PBς: -averunt edd.
14 ictum codd., del. Nohl (sed cf. loquacitatem ... inretitam retardarem Vat. §2): tantum Koch, iustum Weidner: sanguine ici posse Pluygers: fort. ici et sanciri posse
M. Tullius Cicero. M. Tulli Ciceronis Orationes: Recognovit brevique adnotatione critica instruxit Albertus Curtis Clark. Albert Clark. Oxonii. e Typographeo Clarendoniano. 1909. Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis.
The National Endowment for the Humanities provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.