Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
9.
[31]
C. Quid, in narratione quae tandem observanda sunt?
P. Quoniam narratio est rerum explicatio et quaedam quasi
sedes et fundamentum constituendae fidei, ea sunt in ea
servanda maxime, quae etiam in reliquis fere dicendi partibus; quae partim sunt necessaria, partim adsumpta ad
ornandum. Nam ut dilucide probabiliterque narremus
necessarium est, sed1 adsumimus2 etiam suavitatem.
[32]
ergo
ad dilucide narrandum eadem illa superiora explanandi et
inlustrandi praecepta repetemus, in quibus sit brevitas ea
quae saepissime in narratione laudatur, de qua supra dictum
est. Probabilis autem erit, si personis, si temporibus, si
locis ea quae narrabuntur consentient; si cuiusque facti
et eventi causa ponetur; si testata dici videbuntur, si cum
hominum opinione auctoritate, si cum lege, cum more, cum
religione coniuncta; si probitas narrantis significabitur, si
antiquitas, si memoria, si orationis veritas et vitae fides.
Suavis autem narratio est quae habet admirationes exspectationes exitus inopinatos, interpositos3 motus animorum,
conloquia personarum, dolores iracundias metus laetitias
cupiditates. Sed iam ad reliqua pergamus.
[p. 3011]
[33]
C. Nempe ea sequuntur, quae ad faciendam fidem pertinent. P. Ita est: quae quidem in confirmationem et in
reprehensionem dividuntur. Nam in confirmando nostra
probare volumus, in reprehendendo redarguere contraria.
Quoniam igitur omne, quod in controversiam venit, id aut
sit necne sit aut quid sit aut quale sit quaeritur, in primo
coniectura valet, in altero definitio, in tertio ratio. C. Teneo
istam distributionem. Nunc coniecturae locos quaero.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.