Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
3. Nihil ex his, quae animum fortuito impellunt,
adfectus vocari debet ; ista, ut ita dicam, patitur
magis animus quam facit. Ergo adfectus est non ad
oblatas rerum species moveri, sed permittere se illis
[p. 172]
et hunc fortuitum motum prosequi.
[2]
Nam si quis
pallorem et lacrimas procidentis et irritationem umeris
obsceni altumve suspirium et oculos subito acriores
aut quid his simile indicium adfectus animique signum
putat, fallitur nec intellegit corporis hos esse pulsus.
[3]
Itaque et fortissimus plerumque vir dum armatur
expalluit et signo pugnae dato ferocissimo militi
paulum genua tremuerunt et magne imperatori antequam inter se acies arietarent cor exsiluit et oratori
eloquentissimo dum ad dicendum componitur summa
riguerunt. Ira non moveri tantum debet sed excurrere ; est enim impetus ;
[4]
numquam autem impetus
sine adsensu mentis est, neque enim fieri potest ut de
ultione et poena agatur animo nesciente. Putavit se
aliquis laesum, voluit ulcisci, dissuadente aliqua causa
statim resedit. Hanc iram non voco, motum animi
rationi parentem ; illa est ira, quae rationem trans-
silit, quae secum rapit.
[5]
Ergo prima illa agitatio
animi, quam species iniuriae incussit, non magis ira
est quam ipsa iniuriae species ; ille sequens impetus,
qui speciem iniuriae non tantum accepit sed adprobavit, ira est, concitatio animi ad ultionem voluntate
et iudicio pergentis. Numquam dubium est quin
timor fugam habeat, ira impetum ; vide ergo an putes
aliquid sine adsensu mentis aut peti posse aut caveri.
[p. 174]
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.