13. ne hoc quidem tibi in mentem veniebat,
Sibyllino sacerdoti, haec sacra maiores nostros ex vestris
libris expetisse? si illi sunt vestri quos tu impia mente conquiris,
violatis oculis legis, contaminatis manibus attrectas.
hac igitur vate suadente quondam,
[27]
defessa Italia Punico
bello atque ab1 Hannibale vexata, sacra ista nostri maiores
adscita ex Phrygia Romae conlocarunt; quae vir is accepit
qui est optimus populi Romani iudicatus, P. Scipio, femina
autem quae matronarum castissima putabatur, Q. Claudia,
cuius priscam illam severitatem sacrifici2 mirifice3 tua soror
existimatur imitata. nihil te igitur neque maiores tui coniuncti
cum his religionibus, neque sacerdotium ipsum, quo
est haec tota religio constituta, neque curulis aedilitas, quae
maxime hanc tueri religionem solet, permovit quo minus
castissimos ludos omni flagitio pollueres, dedecore maculares,
scelere obligares?
[28]
sed quid ego id admiror? qui
accepta pecunia Pessinuntem ipsum, sedem domiciliumque
Matris deorum, vastaris, et Brogitaro Gallograeco, impuro
homini ac nefario, cuius legati te tribuno dividere in aede
Castoris tuis operis nummos solebant, totum illum locum
fanumque vendideris, sacerdotem ab ipsis aris pulvinaribusque
detraxeris, omnia illa quae vetustas, quae Persae, quae
Syri, quae reges omnes qui Europam Asiamque tenuerunt
semper summa religione coluerunt, perverteris; quae denique
nostri maiores tam sancta duxerunt ut, cum refertam urbem
atque Italiam fanorum haberemus, tamen nostri imperatores
maximis et periculosissimis bellis huic deae vota facerent,
eaque in ipso Pessinunte ad illam ipsam principem aram et
in illo loco fanoque persolverent.
[29]
quod cum Deiotarus
religione sua castissime tueretur, quem unum habemus in
orbe terrarum fidelissimum huic imperio atque amantissimum
nostri nominis, Brogitaro, ut ante dixi, addictum pecunia
tradidisti. atque hunc tamen Deiotarum saepe a senatu
regali nomine dignum existimatum, clarissimorum imperatorum
testimoniis ornatum, tu etiam regem appellari cum
Brogitaro iubes. sed alter est rex iudicio senatus per nos,
pecunia Brogitarus per te appellatus ... alterum putabo4
regem, si habuerit unde tibi solvat quod ei per syngrapham
credidisti. nam cum multa regia sunt in Deiotaro tum illa
maxime, quod tibi nummum nullum dedit, quod eam partem
legis tuae quae congruebat cum iudicio senatus, ut ipse rex
esset, non repudiavit, quod Pessinuntem per scelus a te
violatum et sacerdote sacrisque spoliatum reciperavit, ut
in pristina religione servaret, quod caerimonias ab omni
vetustate acceptas a Brogitaro pollui non sinit, mavultque
generum suum munere tuo quam illud fanum antiquitate
religionis carere. sed ut ad haec haruspicum responsa
redeam, ex quibus est primum de ludis, quis est qui id non
totum in istius ludos praedictum et responsum esse fateatur?
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.