‘πρῶτον οὖν’ ὁ Μάξιμος ἔφη ‘τῶν ἐπῶν οὕτως ἐχόντων
ἔνθ᾽ ἐπορεξάμενος μεγαθύμου Τυδέος υἱὸς 1[p. 367] δῆλόν ἐστιν, ὅτι 2 τὴν ἀριστερὰν 3 πατάξαι βουλόμενος οὐκ ἐδεῖτο μεταπηδήσεως 4, ἐπεὶ κατὰ τὴν ἀριστερὰν τὴν δεξιὰν εἶχεν ἐξ ἐναντίου προσφερόμενος: καὶ γὰρ εὔλογον ἦν τὴν ἐρρωμενεστέραν χεῖρα καὶ μᾶλλον τοῦ Αἰνείου φερομένου περιεχομένην ἐκεῖνόν τε τρῶσαι καὶ τὴν τρωθεῖσαν προέσθαι τὸ σῶμα. δεύτερον 5, εἰς τὸν οὐρανὸν αὐτῆς ἀνακομισθείσης, καὶ τὴν Ἀθηνᾶν ἀναγελάσαι 6 λέγουσαν
ἄκρην οὔτασε χεῖρα, μετάλμενος ὀξέι δουρί,
ἦ μάλα δή τινα Κύπρις Ἀχαιιάδων 7 ἀνιεῖσα 8οἶμαι δὲ καὶ σέ’ εἶπεν ‘ὦ βέλτιστε διδασκάλων, ὅταν τινὰ τῶν μαθητῶν φιλοφρονούμενος καταψᾷς καὶ καταρρέζῃς 11, μὴ τῇ ἀριστερᾷ χειρὶ τοῦτο 12 ποιεῖν ἀλλὰ τῇ δεξιᾷ. καθάπερ εἰκός ἐστι καὶ τὴν Ἀφροδίτην, ἐπιδεξιωτάτην θεῶν οὖσαν, οὕτω φιλοφρονεῖσθαι τὰς ἡρωίδας.’
Τρωσὶν ἅμα σπέσθαι, τοὺς νῦν ἔκπαγλα φίλησε.
τῶν τινα καρρέζουσα Ἀχαιιάδων βαθυκόλπων 9,
πρὸς χρυσῇ περόνῃ καταμύξατο 10 χεῖρα ἀραιήν.