ὡς γὰρ ὑπερβολῆς τινος ἀναλώματος τάλαντον ὠνόμασε. καὶ ἐν Δυσκόλῳ δέ φησιν οὕτως:
εἶτ᾽ οὐχ ὅμοια πράττομεν καὶ θύομεν
ὅπου γε τοῖς θεοῖς μὲν ἠγορασμένον
δραχμῶν ἄγω προβάτιον ἀγαπητὸν δέκα,
αὐλητρίδας δὲ καὶ μύρον καὶ ψαλτρίας,
Μενδαῖον,1 Θάσιον, ἐγχέλεις, τυρόν, μέλι
μικροῦ ταλάντου, γίνεταί τε κατὰ λόγον ...
”
ὡς θύουσι δ᾽ οἱ τοιχωρύχοι,
κίστας φέροντες σταμνία τ᾽ οὐχὶ τῶν θεῶν
ἕνεκ᾽, ἀλλ᾽ ἑαυτῶν. ὁ λιβανωτὸς εὐσεβὲς
καὶ τὸ πόπανον: τοῦτ᾽ ἔλαβεν ὁ θεὸς ἐπὶ τὸ πῦρ
ἅπαν ἐπιτεθέν. οἱ δὲ τὴν ὀσφὺν ἄκραν
καὶ τὴν χολήν, ὅτι ἔστ᾽ ἄβρωτα,5 τοῖς θεοῖς
ἐπιθέντες αὐτοὶ τἄλλα καταπίνουσι.