καὶ Ἄρχιππος ἐν Ἡρακλεῖ καὶ Ἡρόδοτος ἐν α᾽ καὶ ἐπιδορπίσασθαι δ᾽ ἔλεγον τὸ ἐντραγεῖν καὶ ἐπιδειπνῆσαι. ἅπερ Ἄρχιππος ἐν Ἡρακλεῖ Γαμοῦντι ἐπιφορήματα καλεῖ διὰ τούτων
ἀμυγδάλια, καρύδι᾽, ἐπιφορήματα.
καὶ Ἡρόδοτος δὲ ἐν τῇ πρώτῃ: ‘ σιτίοις δὲ ὀλίγοισι χρέονται, ἐπιφορήμασι δὲ πολλοῖς.’ τὸ μέντοι κατὰ τὴν παροιμίαν λεγόμενον ‘Ἀβυδηνὸν ἐπιφόρημα’ τέλος τί ἐστιν καὶ ἐλλιμένιον, ὡς Ἀριστείδης φησὶν ἐν, γ᾽ περὶ Παροιμιῶν. Διονύσιος δ᾽ ὁ τοῦ Τρύφωνος : ‘τὸ μὲν παλαιὸν πρὶν εἰσελθεῖν τοὺς δαιτυμόνας ἐπὶ τῶν τραπεζῶν κεῖσθαι τὴν ἑκάστου μοῖραν, ὕστερον δὲ πολλὰ καὶ ποικίλα ἐπιφέρεσθαι: διὸ καὶ ἐπιφορήματα κληθῆναι.’ Φιλύλλιος δ᾽ ἐν Φρεωρύχῳ τὰ ἐπιφερόμενα μετὰ τὸ δειπνῆσαι λέγων ὧδε: [p. 460]
ἰτρίοις ἐπιφορήμασὶ τ᾽
ἄλλοις γέμουσα.
Πλάτων δ᾽ ἐν Μενέλεῳ ἐπιτραπεζώματα αὐτὰ καλεῖ οἷον τὰ ἐπιτιθέμενα ταῖς τραπέζαις βρώματα, λέγων οὕτως:
ἀμυγδάλια, καρύδι᾽, ἐπιφορήματα.
Ἀριστοτέλης δ᾽ ἐν τῷ περὶ Μέθης τὰ τραγήματά φησι λέγεσθαι ὑπὸ τῶν ἀρχαίων τρωγάλια: ὡσεὶ γὰρ ἐπιδορπισμὸν εἶναι. Πίνδαρος δέ ἐστιν ὁ εἰπών
εἰπέ μοι,
ὡς ὀλίγα λοιπὰ τῶν ἐπιτραπεζωμάτων;
β. ὁ γὰρ θεοῖσιν ἐχθρὸς αὐτὰ κατέφαγεν.
ὄντως γὰρ κατὰ τὸν Εὐριπίδην ἀποβλέψαντα ἔστιν εἰς τὰ παρακείμενα εἰπεῖν
δείπνου δὲ λήγοντος γλυκὺ τρωγάλιον,
καίπερ πεδ᾽ ἄφθονον βοράν.
ὁρᾷς τὸν εὐτράπεζον ὡς ἡδὺς βίος.