Athenaeus, The Deipnosophists
Charles Burton Gulick, Ed.

“99.

σκύφος. τούτου τινὲς τὴν γενικὴν σὺν τῷ ς προφέρονται διὰ παντός, οὐκ εὖ: ὅτε γὰρ ἀρσενικόν ἐστιν ὁ σκύφος, ὡς λύχνος, ἄνευ τοῦ ς προοισόμεθα, ὅτε δὲ οὐδέτερον τὸ σκύφος, σὺν τῷ ς κλινοῦμεν σκύφος σκύφος, ὡς τεῖχος τείχους, οἱ δ᾽ Ἀττικοὶ τὴν εὐθεῖαν καὶ ἀρσενικῶς καὶ οὐδετέρως λέγουσιν. Ἡσίοδος δ᾽ ἐν τῷ δευτέρῳ Μελαμποδίας σὺν τῷ π σκύπφον λέγει:

τῷ δὲ Μάρις θοὸς ἄγγελος ἦλθε δι᾽ οἴκου,
πλήσας δ᾽ ἀργύρεον σκύπφον φέρε, δῶκε δ᾽ ἄνακτι.

καὶ πάλιν:

καὶ τότε Μάντις μὲν δεσμὸν βοὸς αἴνυτο χερσίν,
Ἴφικλος δ᾽ ἐπὶ νῶτ᾽ ἐπεμαίετο. τῷ δ᾽ ἐπόπισθεν
σκύπφον ἔχων ἑτέρῃ, ἑτέρῃ δὲ σκῆπτρον ἀείρας
ἔστειχεν Φύλακος καὶ ἐνὶ δμώεσσιν ἔειπεν.

ὁμοίως δὲ καὶ Ἀναξίμανδρος ἐν τῇ Ἡρωολογίᾳ λέγων ὧδε: ‘Ἀμφιτρύων δὲ τὴν λείην δασάμενος τοῖς συμμάχοις καὶ τὸν σκύπφον ἔχων ὃν εἵλετο αὑτῷ.’ καὶ πάλιν: ‘τὸν δὲ σκύπφον Τηλεβόῃ δίδωσι Ποσειδῶν παιδὶ τῷ ἑαυτοῦ, Τηλεβόης δὲ [p. 224] Πτερέλεῳ: τοῦτον ἑλὼν ἀπέπλεεν.’ ὁμοίως εἴρηκε καὶ Ἀνακρέων

μετὰ τοῦ π: ἐγὼ δ᾽ ἔχων σκύπφον Ἐρξίωνι
τῷ λευκολόφῳ μεστὸν ἐξέπινον,

ἀντὶ τοῦ προέπινον. κυρίως γάρ ἐστι τοῦτο προπίνειν, τὸ ἑτέρῳ πρὸ ἑαυτοῦ δοῦναι πιεῖν. καὶ ὁ Ὀδυσσεὺς δὲ παρὰ τῷ Ὁμήρῳ τῇ

Ἀρήτῃ δ᾽ ἐν χερσὶ τίθει δέπας ἀμφικύπελλον.

καὶ ἐν Ἰλιάδι

Ὀδυσσεύς: πλησάμενος δ᾽ οἴνοιο δέπας δείδεκτ᾽ Ἀχιλῆα.

πληροῦντες γὰρ προέπινον ἀλλήλοις μετὰ προσαγορεύσεως. Πανύασσις τρίτῳ Ἡρακλείας φησίν

τοῦ κεράσας κρητῆρα μέγαν χρυσοῖο φαεινὸν
σκύπφους αἰνύμενος θαμέας ποτὸν ἡδὺν ἔπινεν.

Εὐριπίδης δ᾽ ἐν Εὐρυσθεῖ ἀρσενικῶς ἔφη:

σκύφος τε μακρός.

καὶ Ἀχαιὸς δ᾽ ἐν Ὀμφάλῃ:

ὁ δὲ σκύφος με τοῦ θεοῦ καλεῖ.

Σιμωνίδης δὲ οὐατόεντα σκύφον ἔφη. Ἴων δ᾽ ἐν Ὀμφάλῃ::

οἶνος οὐκ ἔνι
ἐν τῷ σκύφει,

τὸ σκύφει ἰδίως ἀπὸ τοῦ σκύφος σχηματίσας [p. 226] οὐδετέρως ἔφη. ὁμοίως καὶ Ἐπίχαρμος ἐν Κύκλωπι:

φέρ᾽ ἐγχέας εἰς τὸ σκύφος.

καὶ Ἄλεξις ἐν Λευκαδίᾳ:

οἴνου γεραιοῖς χείλεσιν μέγα σκύφος.

καὶ ' Ἐπιγένης ἐν Βακχίδι,

τὸ σκύφος ἔχαιρον δεχόμενος.

Φαίδιμός τε ἐν πρώτῳ Ἡρακλείας:

δουράτεον σκύφος εὐρὺ μελιζώροιο ποτοῖο.

καὶ παρ᾽ Ὁμήρῳ δ᾽ Ἀριστοφάνης ὁ Βυζάντιος γράφει:

πλησάμενος δ᾽ ἄρα οἱ δῶκε σκύφος ᾧπερ ἔπινεν.

Ἀρίσταρχος δέ:

πλησάμενος δ᾽ ἄρα οἱ δῶκε σκύφον ᾧπερ ἔπινεν.

Ἀσκληπιάδης δ᾽ ὁ Μυρλεανὸς ἐν τῷ περὶ τῆς Νεστορίδος φησὶν ὅτι τῷ σκύφει καὶ τῷ κισσυβίῳ τῶν μὲν ἐν ἄστει καὶ μετρίων οὐδεὶς ἐχρῆτο, συβῶται δὲ καὶ νομεῖς καὶ οἱ ἐν ἀγρῷ, ὡς ὁ Εὔμαιος

πλησάμενος δῶκε σκύφος ᾧπερ ἔπινεν,
οἴνου ἐνίπλειον.

καὶ Ἀλκμὰν δέ φησι:

πολλάκι δ᾽ ἐν κορυφαῖς ὀρέων, ὅκα
θεοῖσιν ἅδῃ πολύφανος ἑορτά, [p. 228]
χρύσεον ἄγγος ἔχοισα μέγαν σκύφον,
οἷά τε ποιμένες ἄνδρες ἔχουσιν,
χερσὶ λεόντεον ἐγγάλα θεῖσα
τυρὸν ἐτύρησας μέγαν ἄτρυφον
ἀργιφόνταν.

Αἰσχύλος δ᾽ ἐν Περραιβίσι φησί:

ποῦ μοι τὰ πολλὰ δῶρα κἀκροθίνια;
ποῦ χρυσότευκτα κἀργυρᾶ σκυφώματα;

Στησίχορος δὲ τὸ παρὰ Φόλῳ τῷ Κενταύρῳ ποτήριον σκύφιον δέπας καλεῖ ἐν ἴσῳ τῷ σκυφοειδές:: λέγει δ᾽ ἐπὶ τοῦ Ἡρακλέους:

σκύφιον δὲ λαβὼν δέπας ἔμμετρον ὡς τριλάγυνον
πί ἐπισχόμενος, τὸ ῥὰ οἱ παρέθηκε Φόλος κεράσας.

καὶ Ἄρχιππος δὲ ἐν Ἀμφιτρύωνι οὐδετέρως εἴρηκε.

”