ἤδη γάρ μοι πρὸς τοὺς εὐπορωτέρους καὶ μαλακωτέρους ὁ λόγος ἔστι, τοὺς λέγοντας ‘ἄδουλος οὖν γένωμαι καὶ ἀνέστιος καὶ ἄοικος;’ ὥσπερ εἰ λέγοι πρὸς ἰατρὸν ἄρρωστος ὑδρωπιῶν καὶ ᾠδηκώς ‘ἰσχνὸς οὖν γένωμαι καὶ κενός;’ τί δ᾽ οὐ μέλλεις, ἵν᾽ ὑγιαίνῃς; καὶ σὺ γενοῦ ἄδουλος, ἵνα μὴ δοῦλος ᾖς: καὶ ἀκτήμων, ἵνα μὴ κτῆμ᾽ ᾖς ἄλλου. καὶ τὸν τῶν γυπῶν λόγον ἄκουσον ἐμοῦντος τοῦ ἑτέρου καὶ λέγοντος τὰ σπλάγχν᾽ ἐκβάλλειν, ἕτερος 1 παρὼν [p. 144] ‘ καὶ τί δεινόν;’ εἶπεν ‘οὐ γὰρ τὰ σεαυτοῦ σπλάγχν᾽ ἐκβάλλεις, ἀλλὰ τὰ 2 τοῦ νεκροῦ ὃν ἄρτι 3 ἐσπαράττομεν.’ καὶ τῶν χρεωστῶν οὐ πωλεῖ ἕκαστος τὸ ἑαυτοῦ χωρίον οὐδὲ τὴν ἰδίαν οἰκίαν, ἀλλὰ τὴν τοῦ δανείσαντος ὃν τῷ νόμῳ κύριον αὐτῶν πεποίηκε. ‘ νὴ Δία’ φησὶν ‘ἀλλ᾽ ὁ πατήρ μου τὸν ἀγρὸν τοῦτον κατέλιπε’ καὶ γὰρ καὶ τὴν ἐλευθερίαν καὶ τὴν ἐπιτιμίαν ὁ πατὴρ ἔδωκεν, ὧν σε δεῖ λόγον ἔχειν πλείονα. καὶ τὸν πόδα καὶ τὴν χεῖρ᾽ ὁ γεννήσας ἐποίησεν, ἀλλ᾽ ὅταν σαπῇ, μισθὸν δίδως τῷ ἀποκόπτοντι. τῷ δ᾽ Ὀδυσσεῖ τὴν ἐσθῆτα ἡ Καλυψὼ περιέθηκεν ‘εἵματ᾽ ἀμφιέσασα θυώδεα 4’ χρωτὸς ἀθανάτου πνέοντα, δῶρα καὶ μνημόσυνα τῆς φιλίας ὄντα τῆς ἐκείνης ἀλλ᾽ ἐπεὶ περιτραπεὶς καὶ βυθισθεὶς μόλις ἀνέσχε, τῆς ἐσθῆτος γενομένης διαβρόχου καὶ βαρείας, ἐκείνην μὲν ἔρριψεν ἀποδυσάμενος, κρηδέμνῳ δέ τινι γυμνὸν ὑποζώσας τὸ στέρνον
νῆχε παρὲξ ἐς γαῖαν ὁρώμενοςκαὶ διασωθεὶς οὔτ᾽ ἐσθῆτος οὔτε τροφῆς ἠπόρησε. τί οὖν; οὐ γίγνεται χειμὼν περὶ τοὺς χρεώστας, ὅταν ἐπιστῇ διὰ χρόνου δανειστὴς λέγων ‘ἀπόδος;’
5
ὣς εἰπὼν σύναγεν νεφέλας, ἐτάραξε δὲ πόντον:τόκων τόκοις ἐπικυλισθέντων ὁ δὲ συγκλυζόμενος ἀντέχεται τῶν βαρυνόντων, ἀπονήξασθαι καὶ φυγεῖν μὴ δυνάμενος: ἀλλ᾽ ὠθεῖται κατὰ βυθοῦ, μετὰ τῶν [p. 145] ἐγγυησαμένων φίλων ἀφανιζόμενος. Κράτης δ᾽ ὁ Θηβαῖος ὑπ᾽ οὐδενὸς ἀπαιτούμενος οὐδ᾽ ὀφείλων, αὐτὰς δὲ τὰς οἰκονομίας; καὶ φροντίδας καὶ περισπασμοὺς δυσχεραίνων, ἀφῆκεν οὐσίαν ὀκτὼ ταλάντων, καὶ τρίβωνα καὶ πήραν ἀναλαβὼν εἰς φιλοσοφίαν καὶ πενίαν κατέφυγεν. Ἀναξαγόρας 8 δὲ τὴν . χώραν κατέλιπε μηλόβοτον. καὶ τί δεῖ τούτους λέγειν, ὅπου Φιλόξενος ὁ μελοποιὸς ἐν ἀποικίᾳ Σικελικῇ, κλήρου μετασχὼν καὶ βίου καὶ οἴκου πολλὴν εὐπορίαν ἔχοντος, ὁρῶν δὲ τρυφὴν καὶ ἡδυπάθειαν καὶ ἀμουσίαν ἐπιχωριάζουσαν ‘μὰ τοὺς θεούς’ εἶπεν ‘ἐμὲ ταῦτα τἀγαθὰ 9 οὐκ ἀπολεῖ, ἀλλ̓’ ἐγὼ ταῦτα: καὶ καταλιπὼν ἑτέροις τὸν κλῆρον ἐξέπλευσεν. οἱ δ᾽ ὀφείλοντες ἀπαιτούμενοι δασμολογούμενοι. δουλεύοντες ὑπαργυρεύοντες 10 ἀνέχονται, καρτεροῦσιν, ὡς ὁ Φινεὺς, Ἁρπυίας τινὰς ὑποπτέρους βόσκοντες, αἳ φέρουσι τὴν τροφὴν καὶ διαρπάζουσιν, οὐ καθ᾽ ὥραν ἀλλὰ πρὶν θερισθῆναι τὸν σῖτον ὠνούμενοι, καὶ πρὶν ἢ πεσεῖν τὴν ἐλαίαν ἀγοράζοντες τοὔλαιον καὶ ‘ τὸν οἶνον ἔχω’ φησὶ ‘τοσούτου’ καὶ πρόσγραφον 11 ἔδωκε τῆς τιμῆς ὁ δὲ βότρυς κρέμαται καὶ προσπέφυκεν ἔτι τὸν ἀρκτοῦρον ἐκδεχόμενος.
6 σὺν δ᾽ 7 εὖρός τε νότος τ᾽ ἔπεσε ζέφυρός τε δυσαής
