Plutarch, De exilio
Gregorius N. Bernardakis, Ed.

ὅπου γὰρ οὐ φαύλως δοκεῖ λέγειν ὁ Καλλίμαχος ¹ τό

μὴ μετρεῖν ² σχοίνῳ Περσίδι τὴν σοφίην;

ἦπου τὴν εὐδαιμονίαν σχοίνοις καὶ παρασάγγαις μετροῦντες, ἐὰν νῆσον οἰκῶμεν διακοσίων σταδίων, ἀλλὰ μὴ τεσσάρων ἡμερῶν ὥσπερ ἡ Σικελία περίπλουν ἔχουσαν, ὀδυνᾶν ἑαυτοὺς καὶ θρηνεῖν ὀφείλομεν ὡς κακοδαιμονοῦντες; τί γὰρ ἡ πλατεῖα χώρα πρὸς τὸν ἄλυπον βίον; οὐκ ἀκούεις τοῦ Ταντάλου λέγοντος ἐν τῇ τραγῳδίᾳ

σπείρω δ᾽ ἄρουραν δώδεχ᾽ ἡμερῶν ὁδόν,
³ Βερέκυντα ⁴ χῶρον

εἶτα μετ᾽ ὀλίγον λέγοντος

οὑμὸς δὲ πότμος ⁵ οὐρανῷ κυρῶν ἄνω, [p. 561]
ἔραζε πίπτει, καί με προσφωνεῖ τάδε:
γίγνωσκε τἀνθρώπεια μὴ σέβειν ἄγαν;

ὁ δὲ Ναυσίθοος τὴν εὐρύχωρον Ὑπέρειαν καταλιπὼν διὰ τὸ γειτνιᾶν τοὺς Κύκλωπας αὐτῇ, καὶ μεταστὰς εἰς νῆσον

ἑκὰς ἀνδρῶν ⁶ ἀλφηστάων

καὶ κατοικῶν ἀνεπίμικτος ἀνθρώπων

ἀπάνευθε, πολυκλύστῳ ἐνὶ πόντῳ,

⁷ τὸν ἥδιστον παρεσκεύασε βίον τοῖς ἑαυτοῦ πολίταις. τὰς δὲ Κυκλάδας πρότερον μὲν οἱ Μίνω παῖδες, ὕστερον δ᾽ οἱ Κόδρου καὶ Νείλεω κατῴκησαν, ἐν αἷς τὰ νῦν οἱ ἀνόητοι φυγάδες οἴονται κολάζεσθαι. καίτοι ποία ⁸ φυγαδικὴ νῆσος οὐκ ἔστι πλατυτέρα τῆς Σκιλλουντίας χώρας, ἐν ᾗ Ξενοφῶν μετὰ τὴν στρατείαν τὸ λιπαρὸν εἶδε γῆρας; ἡ δ᾽ Ἀκαδήμεια, ⁹ τρισχιλίων χωρίδιον ἐωνημένον, οἰκητήριον ἦν Πλάτωνος καὶ Ξενοκράτους καὶ Πολέμωνος αὐτόθι σχολαζόντων καὶ καταβιούντων τὸν ἅπαντα χρόνον, πλὴν μίαν ἡμέραν, ἐν Ξενοκράτης καθ᾽ ἕκαστον ἔτος εἰς ἄστυ κατῄει Διονυσίων καινοῖς τραγῳδοῖς, ὡς ἔφασαν, τὴν ἑορτήν. Ἀριστοτέλην δὲ καὶ λελοιδόρηκε Θεόκριτος ¹⁰ ὁ Χῖος, ὅτι τὴν παρὰ Φιλίππῳ καὶ Ἀλεξάνδρῳ δίαιταν ἀγαπήσας

εἵλετο ναίειν
ἀντ᾽ Ἀκαδημείας Βορβόρου ἐν προχοαῖς.

ἔστι γὰρ ποταμὸς περὶ Πέλλην, ὃν Μακεδόνες [p. 562] Βόρβορον καλοῦσι. τὰς δὲ νήσους ὥσπερ ἐπίτηδες ὑμνῶν καὶ συνιστὰς ἡμῖν ὁ ποιητής,

Λῆμνον δ᾽ εἰσαφίκανε, πόλιν θείοιο Θόαντος:

¹¹ καὶ

ὅσσον Λέσβος ἄνω, μακάρων ¹² ἕδος, ἐντὸς ἐέργει:

¹³ καί

Σκῦρον ἑλὼν αἰπεῖαν, Ἐνυῆος πτολίεθρον: ¹⁴

καὶ

οἳ δ᾽ ἐκ Δουλιχίοιο Ἐχινάων θ᾽ ἱεράων ¹⁵
νήσων, αἳ ναίουσι πέρην ἁλὸς, Ἤλιδος ἄντα.

καὶ τῶν ἐπιφανῶν ἀνδρῶν νῆσον οἰκεῖν φησι τὸν θεοφιλέστατον Αἴολον, τὸν σοφώτατον Ὀδυσσέα, τὸν ἀνδρειότατον Αἴαντα, τὸν φιλοξενώτατον Ἀλκίνουν.