αἰ τὺ ἐμεῦ Λιβύαν 9 μαλοτρόφον οἶσθας ἄρειον, 10οὕτω πάλιν αὐτὸν ἐξέπεμψε. Λύσανδρος δὲ καὶ παντάπασιν ἀγνοήσας τὸν Ὀρχαλίδην 11 λόφον καὶ Ἀλώπεκον 12 προσαγορευόμενον καὶ τὸν Ὁπλίτην ποταμὸν
μὴ ἐλθὼν ἐλθόντος, ἄγαν ἄγαμαι σοφίην σευ:
γῆς τε δράκονθ᾽ 13 υἱὸν δόλιον κατόπισθεν ἰόντα,μάχῃ κρατηθεὶς ἔπεσεν ἐν τοῖς τόποις ἐκείνοις ὑπὸ Νεοχώρου Ἁλιαρτίου 14 ἀνδρὸς ἀσπίδα φοροῦντος ἐπίσημον ὄφιν ἔχουσαν. ἄλλα δὲ τοιαῦτα πολλὰ δυσκάθεκτα καὶ δυσμνημόνευτα τῶν παλαιῶν διεξιέναι πρὸς ὑμᾶς εἰδότας οὐκ ἀναγκαῖόν ἐστι.’