Plutarch, De garrulitate
Gregorius N. Bernardakis, Ed.

τίς δ᾽ ὅλως ἑαυτῷ παρρησίαν ἀπολέλοιπε κατὰ τοῦ μὴ σιωπήσαντος; εἰ γὰρ ἀγνοεῖσθαι τὸν λόγον ἔδει, κακῶς ἐλέχθη πρὸς ἄλλον: εἰ δ᾽ ἀφεὶς ἐκ σεαυτοῦ κατέχεις ἐν ἑτέρῳ τἀπόρρητον, εἰς ἀλλοτρίαν πίστιν καταπέφευγας τὴν σεαυτοῦ προέμενος. κἂν μὲν ἐκεῖνος ὅμοιός σοι γένηται, δικαίως ἀπόλωλας: ἂν δὲ βελτίων, σῴζῃ παραλόγως ἕτερον εὑρὼν ὑπὲρ σεαυτὸν πιστότερον. ἀλλὰ ‘φίλος οὗτος [p. 314] ἐμοί.’ τούτῳ δ᾽ ἕτερός τις, ᾧ πιστεύσει καὶ οὗτος ὡς ἐγὼ τούτῳ: κἀκεῖνος ἄλλῳ πάλιν: εἶθ᾽ οὕτως ἐπιγονὴν λαμβάνει καὶ πολλαπλασιασμόν, εἰρομένης τῆς ἀκρασίας, ὁ λόγος. ὡς γὰρ ἡ μονὰς οὐκ ἐκβαίνει τὸν ἑαυτῆς ὅρον ἀλλ᾽ ἅπαξ τὸ ἓν μένει, διὸ κέκληται μονάς: ἡ δὲ δυὰς ἀρχὴ διαφορᾶς ἀόριστος: εὐθὺς γὰρ ἑαυτὴν ἐξίστησι τῷ διπλασιασμῷ εἰς τὸ πλῆθος τρεπομένη: οὕτω λόγος ἐν τῷ πρώτῳ καταμένων ἀπόρρητος ὡς ἀληθῶς ἐστιν: ἂν δ᾽ εἰς ἕτερον ἐκβῇ φήμης ἔσχε τάξιν. ‘ἔπεα’ ¹ γάρ ‘πτερόεντα’ φησὶν ὁ ποιητής οὔτε γὰρ πτηνὸν ² ἐκ τῶν χειρῶν ἀφέντα ῥᾴδιόν ἐστιν αὖθις κατασχεῖν, οὔτε λόγον ἐκ τοῦ στόματος προέμενον κρατῆσαι καὶ συλλαβεῖν δυνατόν, ἀλλὰ φέρεται

λαιψηρὰ κυκλώσας πτερά

³ δι᾽ ἄλλων ⁴ ἐπ᾽ ἄλλους σκιδνάμενος. νεὼς μὲν γὰρ ἁρπαγείσης ὑπὸ πνεύματος ἐπιλαμβάνονται, σπείραις καὶ ἀγκύραις τὸ τάχος ἀμβλύνοντες: τοῦ λόγου δ᾽ ὥσπερ ἐκ λιμένων ἐκδραμόντος οὐκ ἔστιν ὅρμος οὐδ᾽ ἀγκυροβόλιον, ἀλλὰ ψόφῳ πολλῷ καὶ ἤχῳ φερόμενος προσέρρηξε καὶ κατέδυσεν εἰς μέγαν τινὰ καὶ δεινὸν τὸν φθεγξάμενον κίνδυνον.

μικροῦ γὰρ ἐκ λαμπτῆρος Ἰδαῖον λέπας
⁵ πρήσειεν ἄν τις: καὶ πρὸς ἄνδρ᾽ εἰπὼν ἕνα,
πύθοιντ᾽ ἂν ἀστοὶ πάντες.