sōlitūdō inis, f
solus,
a being alone, loneliness, solitariness, solitude, lonely place, desert,
wilderness
: in eā (domo): non tibi erat solitudo pro
frequentiā?: ante ostium, T.: postquam
solitudinem intellexit, S.: desertissima: se
in solitudinem ac silvas abdiderant, Cs.: ubi solitudinem faciunt, pacem appellant, Ta.: in hac omnis humani cultūs solitudine, Cu.:
civitatibus laus est circum se solitudines habere,
Cs.: vastas solitudines facere, L.—
Want, destitution, deprivation, desolation, orphanage, bereavement
: per huius (orbae) solitudinem Te obtestor,
T.: liberorum: magistratuum, L.