silva (not sylva; poet. silua, trisyl., H.), ae, f
2 SER-,
a wood, forest, woodland
: silvae publicae: genus hominum in silvis dissipatum: ex
silvā in nostros impetum facere, Cs.: silvarum potens Diana, H.: dea
silvarum, O.: nemorosis abdita
silvis, O.: salubres, H.:
in silvis natus, L.—
A plantation of trees, orchard, grove, crop, bush, foliage
: signa in silvā disposita: domūs
amoenitas silvā constabat, N.: inter silvas Academi quaerere verum, H.: sonans, V.: (aras) silvā incinxit
agresti,
foliage
, O.: Congeries silvae,
of wood
, O.—
Trees
(poet.): Silvarum aliae pressos propaginis arcūs Exspectant,
V.: nudata cacumina silvae Ostendunt, i. e.
above the water
, O.—Fig.,
a crowd, mass, abundance, quantity, supply, material
: ubertas et quasi silva dicendi: rerum ac
sententiarum. —Poet.: Immanis,
a vast forest
(of darts), V.: horrida siccae comae,
a bristling forest
, Iu.