I.one that makes booty, a plunderer, robber (syn.: latro, raptor).
I. Lit.: “ita in aedibus sunt fures, praedo in proximo'st,” Plaut. Ps. 3, 2, 105: “hostes sunt, quibus bellum publice populus Romanus decrevit, vel ipsi populo Romano. Ceteri latrunculi vel praedones appellantur,” Dig. 49, 15, 24; Auct. Her. 2, 21, 33: “urbes piratis praedonibusque patefactae,” Cic. Verr. 1, 5, 13: “ut praedones solent,” id. ib. 2, 4, 9, § “21: nefarius,” id. de Or. 3, 1, 3: “praedones latronesque,” Caes. B. C. 3, 110: “maritimus,” a pirate, Nep. Them. 2, 3; “so alone: capiunt praedones navem illam,” Plaut. Mil. 2, 1, 40: “perfidus, alta petens, abductā virgine, praedo,” Verg. A. 7, 362: “praedo nuptiarum mearum, i. e. the murderer of my husband,” App. M. 8, p. 207, 17: at neque Persephone digna est praedone marito, i. e. of Pluto, who had stolen her, Ov. F. 4, 591: “alibi praedo, alibi praedae vindex, cadit,” Liv. 38, 40.—