I.knowing or acquainted with a thing; skilful, practised, expert (syn. doctus, eruditus, peritus).
I. Lit. (rare but class.); constr. with gen., or with a rel. or object-clause; ante- and post-class. with acc.
(α).
With gen.: “nec loci gnara sum,” Plaut. Rud. 1, 3, 28: loci, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 700 P.; “rei publicae,” Cic. Brut. 64, 228: “armorum et militiae,” Col. 1 praef. § “4: artis,” Just. 11, 7: “temporis,” Plin. 9, 8, 9, § 30; cf. Tac. Agr. 6: “si modo vinitor gnarus est iis utendi,” Col. 4, 25, 1: “nostri tergi,” Plaut. As. 3, 2, 6: “venandi,” Vulg. Gen. 25, 27.—
(β).
With rel.clause: “Periclem uberem et fecundum fuisse, gnarumque, quibus orationis modis, etc.,” Cic. Or. 4, 15: “nemine gnaro aut opinante, quidnam coepturus esset,” Suet. Calig. 46.—
(γ).
With object-clause: “Hasdrubal satis gnarus, Hannibalem transitus quosdam pretio mercatum,” Liv. 23, 29, 5; cf. id. 33, 5, 4; Tac. H. 2, 29; 65; 5, 19 al.: “concha cum manum videt, comprimit sese operitque opes suas, gnara propter illas se peti,” Plin. 9, 35, 55, § 110.—
(δ).
With acc.: “simul gnarures vos volo esse hanc rem mecum,” Plaut. Most. 1, 2, 17: “ut mecum sitis gnarures,” id. Poen. prol. 47.—
II. Transf., pass., known (for the usual notus; post-Aug.; “very rare, except in Tac.): in paludem gnaram vincentibus,” Tac. A. 1, 63: “idque nulli magis gnarum quam Neroni,” id. ib. 15, 61; cf.: “gnarum id Caesari,” id. ib. 1, 5 (opp. incognita), App. Mag. p. 281, 9.—Absol.: “conspicui eoque gnari,” Tac. A. 6, 35.—Comp. not in use.—Sup., Sol. 51 fin.