I.outward, external, extrinsic (rare but class.).
I. In gen.: “lux,” Lucr. 4, 277: “utilitas aut in corpore posita est aut in extrariis rebus,” Cic. Inv. 2, 56, 168: “res,” id. ib. 2, 59, 177; cf.: “aut in extrariam aut in ipsius qui periit voluntatem,” Quint. 7, 2, 9: “defensio,” Auct. Her. 2, 13, 19.—
II. In partic., as respects one's family, strange, unrelated; and subst., a stranger (cf. extraneus): “hanc condicionem si cui tulero extrario,” Ter. Phorm. 4, 1, 13: “extrarii (opp. mei),” App. Flor. p. 359: “sub extrario accusatore et legibus agente (opp. in domesticis disceptationibus),” Quint. 7, 4, 9: “extrarios reliquit heredes,” Dig. 38, 2, 36 et saep.—Connected with ab: ut me esse in hac re ducat abs te extrarium? Afran. ap. Non. 103, 11.