I.out of the common order, extraordinary (class.): “fructuum species,” Varr. R. R. 2, 1, 28: “hinc illae extraordinariae pecuniae, quas nullo duce investigamus,” Cic. Verr. 2, 1, 39, § 100: id. ib. 2, 2, 70, § “170: pecunia,” id. Rosc. Com. 1, 4: “reus,” one to be tried out of the usual order, id. Fam. 8, 8, 1: “equites sinistrae alae,” Liv. 40, 31, 3: “cohortes,” id. 40, 27, 3; 34, 47, 4: “porta,” id. 40, 27, 3: “cura,” id. 26, 18, 3: honor, * Caes. B. C. 1, 32, 2: “petitio consulatus,” Cic. Brut. 63, 226: “imperium, praesidium,” id. Phil. 11, 8, 20: “munus,” id. Att. 5, 9, 1: “cupiditates,” Cic. Verr. 2, 5, 14, § 35: “crimina,” respecting which the law contains no enactments, Dig. 47, tit. 47: “cognitiones,” ib. 50, 13: “coërcitio,” ib. 47, 20, 2.— Hence, adv.: extrăordĭnārĭē , with excessive frequency (late Lat.): “ut eum quem diligebat, extraordinarie nominaret,” Hier. in Eph. I. ad 2, 13.
extră-ordĭnārĭus , a, um, adj.,