I.to drive asunder, to separate by violence, to throw into disorder, disturb.
I. Lit.
A. In gen. (rarely): “vidistis contionem gladiis disturbari,” Cic. Mil. 33 fin.: “sortes,” id. Div. 1, 34 fin.: “freta (Auster),” Sen. Hippol. 1012. —Far more freq. and class. (but not in the Aug. poets),
B. Pregn., to demolish, destroy (esp. freq. of buildings): “aedes,” Lucr. 2, 1102; so, “domos,” id. 6, 241: “domum meam,” Cic. Phil. 5, 7, 19: “urbes,” Lucr. 6, 587: “porticum Catuli,” Cic. Att. 4, 3 et saep.: “ignis cuncta disturbat ac dissipat,” id. N. D. 2, 15, 41: opera, * Caes. B. C. 1, 26, 1: “si qua in vineis fossor disturbavit,” Col. 11, 2, 38.—
II. Trop., to frustrate, thwart, ruin: “at nunc disturba quas statuisti machinas,” Plaut. Ps. 1, 5, 137: vitae societatem, Cic. Rosc. Am. 38, 111; cf. “concordiam,” Sall. H. Fragm. 1, 19 ed. Gerl. (Orat. L. Philippi); so, “disturbare atque pervertere legem,” Cic. Agr. 2, 37, 101: “judicium tollere ac disturbare,” id. Sull. 5, 15; cf. ib. 25, 71: “rem,” to hinder, prevent, id. Fam. 11, 21 fin.; cf. “nuptias,” Ter. And. 1, 2, 11.