previous next
sortītĭo , ōnis, f. sortior,
I.a casting or drawing of lots, a choosing or determining by lot, sortition (class.): deos quaeso, mihi ut sortitio eveniat, * Plaut. Cas. 2, 6, 38: “dum aequantur sortes, dum sortitio fit,Cic. Cornel. Fragm. 1, 13, p. 449 Orell.; Varr. R. R. 3, 17, 1: “aedilicia,Cic. Planc. 22, 53: “praerogativa,id. Phil. 2, 33, 82: “provinciarum,id. ib. 3, 10, 24; id. Clu. 46, 128; id. Q. Fr. 2, 1, 2; Suet. Tib. 35 al.; plur., id. Aug. 29.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: