previous next
perductor , ōris, m. id.,
I.a leader, conductor; in partic., a pimp, pander (cf. perduco, I. B. 1.): “lenonum, aleatorum, perductorum nulla mentio fiat,Cic. Verr. 2, 1, 12, § 34 (lenones sunt scortorum: perductores etiam invitarum personarum, et in quibus stupra exercita legibus vindicantur, Ascon. ad h. l.); Lact. 6, 17, 19.—*
II. A guide, conductor, in a double sense with the preced. signif.: Si. Eho istum, puer, circumduce hasce aedes et conclavia. Th. Apage istum a me perductorem: “nihil moror ductarier,Plaut. Most. 3, 2, 159 sq.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: