previous next
insulto , āvi, ātum, 1, v. n. and
I.a. [insilio], to spring or leap at or upon a thing, to leap, bound, jump, spring.
(γ). Absol.: fremit aequore toto Insultans sonipes. Verg. A. 11, 599.—
II. Trop., to behave insolently towards any one, to scoff at, revile, abuse, taunt, insult: “alicui in calamitate,Cic. Verr. 2, 5, 50: “dominis,Liv. 1, 48, 2: “alicui per contumelias,id. 3, 62, 1: “adversis rebus eorum,id. 36, 29, 9: “jacenti,Ov. Tr. 2, 571: “casibus alicujus,id. ib. 5, 8, 4.—
(β). With acc.: multos bonos, Sall. Fragm. ap. Don. ad Ter. Eun. 2, 2, 54; Serv. Verg. A. 9, 643: “patientiam et segnitiam cujuspiam,Tac. A. 4, 59.—
(γ). With in and acc.: “in rem publicam,Cic. Mil. 32: “in omnes,id. N. D. 2, 29.—
(δ). With abl.: “morte mea,at my death, Prop. 3, 6 (4, 5), 24.—(ε) Absol.: “quippe impune se insultaturos,Liv. 2, 45: “cernis ut insultent Rutuli,exult, Verg. A. 10, 20.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: