I.to do an injury, to injure (post-Aug. and rare): “omne fortuitum citra nos saevit atque injuriatur (a dub. reading),” Sen. Const. 9, 1.—Impers.: “plus victoriatum est, quam injuriatum,” Tert. adv. Gnost. 6. — Pass. part.: “injuriatus,” Sen. Ben. 7, 31, 1 Fickert (al. in injuriam): “elephas injuriatus,” Cassiod. Var. 12, 30.
injūrĭor , ātus sum, 1, v. dep. injuria,