I.to pour in like a flood or whirlpool.
I. Lit.: “merum ventri suo,” App. M. 4, p. 145, 27: “vide ut avariter merum in se ingurgitat faucibus plenis,” Plaut. Curc. 1, 2, 35: “umor ex nivibus non universus ingurgitans (sc. se), diluensque, sed destillans,” Plin. 17, 2, 2, § 15.—
C. To glut or gorge one's self with meat and drink, to gormandize, guzzle: “se caeno (of swine),” Lact. 4, 17, 21: “crudique postridie se rursus ingurgitant,” Cic. Fin. 3, 8, 23: “ingenium crebris et ingentibus poculis,” Gell. 15, 2, 3.— Hence, ingurgitari, to make one's self drunk, to get drunk: “anus ingurgitata,” Petr. 79: “temeto ingurgitatus,” Macr. Somn. Scip. 1, 3.—
II. Trop., to engage deeply in, be absorbed in any thing, to addict or devote one's self to: “se in flagitia,” Cic. Pis. 18, 42: “se in alicujus copias,” id. Phil. 2, 27, 66: “qui degustandum ex philosophia censet, non in eam ingurgitandum,” Gell. 5, 16, 5 (cf. Enn. Trag. v. 340 Rib. ad loc.).