previous next
ĭn-audītus , a, um, adj.,
I.unheard.
I. (On account of its novelty or strangeness.) Unheard-of, unusual, strange, new (freq. and class.; “a favorite word of Cic.): nihil dicam reconditum, nihil aut inauditum vobis aut cuiquam novum,Cic. de Or. 1, 31, 137; cf. id. Rep. 2, 12: “quod nobis inauditum est,Quint. 1, 6, 9: “novum est, non dico inusitatum, verum omnino inauditum,Cic. Caecin. 13, 36; cf. id. Vatin. 14, 33: “novum crimen et ante hunc diem inauditum,id. Leg. 1, 1: “insignis quaedam, inaudita, nova magnitudo animi,id. Sest. 39, 85: “incredibilis atque inaudita gravitas,id. Balb. 5, 13: “modus et inauditus et incredibilis,Quint. 7, 6, 11: novellas et inauditas sectas veteribus religionibus opponere, Mos. et Rom. Leg. Coll. 15, 3, 3; cf. § 7.— Comp.: “hominum nescias invisitatius an inauditius genus,Jul. Val. Rer. Gest. Alex. 3, 14.—
II. Unheard (of an accused person), without a hearing (only post-Aug.): “inauditus et indefensus,Tac. A. 2, 77; 4, 11; cf.: “inauditos et innoxios relegavit,Suet. Claud. 38; id. Galb. 14; id. Vit. 14; Just. 22, 2 fin.; “also of the cause or defence of the accused: neque inaudita causa quemquam damnari, etc.,Dig. 48, 17, 1.—*
III. Without hearing: “alia (animalia) gignuntur aut inodora inauditave,Gell. 7, 6, 1 (al. inauritave).
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: