previous next
gŭbernācŭlum (poet. contr. -bernāclum , Lucr. 4, 904; Verg. A. 5, 176; 859; 6, 349 al.), i, n. guberno,
I.a helm, rudder (cf. clavus).
II. Transf., guidance, direction; esp. of the state, government (usually in plur.): “clavum tanti imperii tenere et gubernacula rei publicae tractare,Cic. Sest. 9, 20; cf.: “qui ad gubernacula rei publicae sedere debebant,id. Rosc. Am. 18, 51: “repelli a gubernaculis civitatum,id. de Or. 1, 11, 46: “recedere a gubernaculis,id. Fam. 16, 27, 1: “ad gubernacula rei publicae accedere,Liv. 4, 3, 17: quis ad gubernacula sedeat summa cura providendum, id. 24, 8, 13: “abicere gubernacula imperii,Val. Max. 7, 6, 1: “transferre ad aliquem fortunarum suarum gubernacula,Nazar. Pan. Const. 27, 2: “temperare gubernacula vitae,Plin. 11, 37, 88, § 219.—In sing.: “(rare) exercitus non habilis gubernaculo,Vell. 2, 113, 2: “gubernaculum rei publicae tenere,Lact. 1, 1, 14.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: