previous next
contemptus (-temt- ), ūs, m. contemno,
I.a despising, contemning; contempt, scorn (first freq. since the Aug. per., but esp. so in Quint.; perh. never in Cic., for in Sen. Tranq. 11, 4, prob. the thought only is Ciceronian).
B. Transf., an object of contempt, in phrase contemptui esse or habere, to despise: “plerumque hominibus Gallis prae magnitudine corporum suorum brevitas nostra contemptui est,is despised, Caes. B. G. 2, 30: “eviluit, ut contemptui esset,Suet. Claud. 15: “ceteras (caerimonias) contemptui habuit,id. Aug. 93 init.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: