previous next
concordĭa , ae, f. concors,
I.an agreeing together, union, harmony, concord (opp. discordia, Sall. J. 10, 6; Sen. Ep. 94, 46; “opp. bellum,Lucr. 1, 457; “opp. repugnantia,Plin. 29, 4, 17, § 61; freq. and class. in prose and poetry).
B. Poet., meton. (abstr. pro concr.), an intimate friend: “et cum Pirithoo, felix concordia, Theseus,Ov. M. 8, 303.—
II. Of inanim. and abstr. things: “vocum,Col. 12, 2, 4 (acc. to Cic. Oecon.); cf.: “concordia sociata nervorum,Quint. 5, 10, 124: “concordia quam magnes cum ferro habet,Plin. 34, 14, 42, § 147: illa dissimilium concordia, quam vocant ἁρμονίαν, Quint. 1, 10, 12; cf. thus discors (rerum), νεῖκος καὶ φιλία, Ov. M. 1, 433; Hor. Ep. 1, 12, 19: “poëtae discordiā concordiā mundum constare dixerunt,Lact. 2, 9, 17: “rerum agendarum ordo et, ut ita dicam, concordia,Cic. Fin. 3, 6, 21: “quia (temperantia) pacem animis adferat et eos quasi concordiā quādam placet ac leniat,by a certain equanimity, id. ib. 1, 14, 47: “Sirenum,the harmonious singing, Petr. 127 al.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: