Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 6
Benjamin Oliver Foster, Ph.D., Ed.

31. insequentis anni principia statim seditione¹ ingenti arsere tribunis militum consulari potestate Sp. Furio Q. Servilio iterum L.² Menenio tertium [p. 302] P. Cloelio M. Horatio L. Geganio. [2] erat autem et³ materia et causa seditionis aes alienum; cuius noscendi gratia Sp. Servilius Priscus Q. Cloelius Siculus censores facti, ne rem agerent bello impediti sunt; namque trepidi nuntii primo, [3?] fuga deinde ex agris legiones Volscorum ingressas fines popularique passim Romanum agrum attulere. [4] in qua trepidatione tantum afuit ut civilia certamina terror externus cohiberet, ut contra eo violentior potestas tribunicia impediendo dilectu esset, donec condiciones impositae patribus, ne quis, quoad bellatum esset, tributum daret aut ius de pecunia credita diceret. [5] eo laxamento plebi sumpto mora dilectui non est facta. legionibus novis scriptis placuit duos exercitus in agrum Volscum legionibus divisis duci. Sp. Furius M. Horatius dextrorsus in⁴ maritimam oram atque Antium, Q. Servilius et L. Geganius⁵ laeva ad montes et Ecetram⁶ pergunt. [6] neutra parte hostis obvius fuit; populatio itaque non illi vagae similis, quam Volscus latrocinii more, discordiae hostium fretus et virtutem metuens, per trepidationem raptim fecerat, sed ab iusto exercitu iusta ira facta, spatio quoque temporis gravior. [7] quippe a Volscis timentibus ne interim exercitus ab Roma exiret incursiones in [p. 304] extrema finium factae erant; Romano contra etiam in⁷ hostico morandi causa erat, ut hostem ad certamen eliceret. [8] itaque omnibus passim tectis agrorum vicisque etiam quibusdam exustis, non arbore frugifera, non satis in spem frugum relictis, omni quae extra moenia fuit hominum pecudumque praeda abacta Romam utrimque exercitus reducti.