Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 2
Benjamin Oliver Foster, Ph.D., Ed.

19. consules Ser.¹ Sulpicius M'. Tullius;² nihil dignum memoria actum. T. Aebutius deinde et C. Vetusius. [2] his consulibus Fidenae obsessae, Crustumeria capta, Praeneste ab Latinis ad Romanos descivit. nec ultra bellum Latinum gliscens iam per aliquot annos dilatum. [3] A. Postumius³ dictator T. Aebutius magister equitum magnis copiis peditum equitumque profecti ad lacum Regillum in agro Tusculano agmini hostium occurrerunt, [4?] et, quia Tarquinios esse in exercitu Latinorum auditum est, sustineri ira non potuit quin extemplo confligerent. [5] ergo etiam proelium aliquanto quam cetera gravius atque atrocius fuit. non enim duces ad regendam modo consilio rem adfuere, sed suismet ipsi⁴ corporibus dimicantes miscuere certamina, nec quisquam procerum ferme hac aut illa ex acie sine volnere praeter dictatorem Romanum excessit. [6] in Postumium prima in acie suos adhortantem instruentemque Tarquinius Superbus, quamquam iam aetate et viribus erat gravior, equum infestus admisit, ictusque ab latere concursu suorum receptus in tutum est. [7] et ad alterum cornu Aebutius magister equitum in Octavium Mamilium impetum dederat, nec [p. 280] fefellit veniens Tusculanum ducem, contra quem⁵ et⁶ ille concitat equum. [8] tantaque vis infestis venientium hastis fuit, ut bracchium Aebutio traiectum sit, Mamilio pectus percussum. [9] hunc quidem in secundam aciem Latini recepere: Aebutius cum saucio bracchio tenere telum non posset, pugna excessit. [10] Latinus dux nihil deterritus volnere proelium ciet et, quia suos perculsos videbat, arcessit cohortem exsulum Romanorum, cui L. Tarquini filius praeerat. ea, quo⁷ maiore pugnabat ira ob erepta bona patriamque ademptam, pugnam parumper restituit.