Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 42
W. Weissenborn, Ed.

47. [p. 136]Marcius et Atilius Romam cum venissent, legationem in Capitolio ita renuntiarunt, ut nulla re magis gloriarentur quam ¹ decepto per indutias et spem pacis rege. [2] adeo enim apparatibus belli fuisse instructum, ipsis nulla parata re, ut omnia opportuna loca praeoccupari ante ab eo potuerint, quam exercitus in Graeciam traiceretur. [3] spatio autem indutiarum sumpto aecum ... venturum; illum nihilo paratiorem, Romanos omnibus instructiores rebus coepturos bellum. Boeotorum quoque se concilium arte distraxisse, ne coniungi amplius ullo consensu Macedonibus possent. [4] haec ut summa ratione acta magna pars senatus adprobabat; veteres et moris antiqui memores negabant se in ea legatione Romanas agnoscere artes: [5] non per insidias et nocturna proelia nec simulatam fugam inprovisosque ad incautum hostem reditus nec ut astu magis quam vera virtute gloriarentur, bella maiores gessisse; indicere prius quam gerere solitos bella, denuntiare etiam interdum ... finire, in quo dimicaturi essent. [6] [p. 137] eadem fide ²indicatum Pyrrho regi medicum vitae eius insidiantem, eadem Faliscis vinctum traditum proditorem liberorum. [7] vere haec Romana esse, non versutiarum Punicarum neque calliditatis Graecae, apud quos fallere hostem quam vi superare gloriosius fuerit. [8] interdum in praesens tempus plus profici dolo quam virtute; sed eius demum animum in perpetuum vinci, cui confessio expressa sit se neque arte neque casu, sed conlatis comminus viribus, iusto ac pio esse bello superatum. [9] haec seniores, quibus nova haec minus placebat sapientia; vicit tamen ea pars senatus, cui potior utilis quam honesti cura erat, ut conprobaretur prior legatio Marci et eodem rursus in Graeciam cum ... quinqueremibus remitteretur iubereturque cetera, uti e re publica maxime visum esset, agere. [10] A. quoque Atilium miserunt ad occupandam Larisam in Thessalia timentes, ne, si indutiarum dies exisset, Perseus praesidio eo misso caput Thessaliae in potestate haberet. [11] duo milia peditum Atilius ab Cn. Sicinio accersere ad eam rem agendam iussus. [12] [p. 138] et P. Lentulo, qui ex Achaia redierat, trecenti ³milites Italici generis dati, ut Thebis daret operam, ut in potestate Boeotia esset.