15. sed perge porro. nam si illud meum turbulentissimum
tempus tuo tranquillissimo praestat, quid conferam reliqua
quae in te dedecoris plena fuerunt, in me dignitatis?
[34]
me
Kalendis Ianuariis, qui dies post obitum occasumque
nostrum rei publicae primus inluxit, frequentissimus senatus,
concursu Italiae, referente clarissimo ac fortissimo viro,
P. Lentulo, consentiente atque una voce revocavit. me
idem senatus exteris nationibus, me legatis magistratibusque
nostris auctoritate sua consularibusque litteris non, ut tu
Insuber dicere ausus es, orbatum patria sed, ut senatus illo
ipso tempore appellavit, civem servatoremque rei publicae
commendavit. ad meam unius hominis salutem senatus
auxilium omnium civium cuncta ex Italia qui rem publicam
salvam esse vellent consulis voce et litteris implorandum
putavit. mei capitis conservandi causa Romam uno tempore
quasi signo dato Italia tota convenit. de mea salute
P. Lentuli, praestantissimi viri atque optimi consulis,
Cn. Pompei, clarissimi atque invictissimi civis, ceterorumque
principum civitatis celeberrimae et gratissimae
contiones fuerunt.
[35]
de me senatus ita decrevit Cn. Pompeio
auctore et eius sententiae principe ut, si quis impedisset
reditum meum, in hostium numero putaretur, eisque verbis
ea de me senatus auctoritas declarata est ut nemini sit
triumphus honorificentius quam mihi salus restitutioque
perscripta. de me cum omnes magistratus promulgassent
praeter unum praetorem, a quo non fuit postulandum,
fratrem inimici mei, praeterque duos de lapide emptos
tribunos, legem comitiis centuriatis tulit P. Lentulus consul
de conlegae Q. Metelli sententia, quem mecum eadem res
publica quae in tribunatu eius diiunxerat in consulatu
virtute optimi ac iustissimi viri sapientiaque coniunxit.
[36]
quae lex quem ad modum accepta sit quid me attinet
dicere? ex vobis audio nemini civi ullam quo minus
adesset satis iustam excusationem esse visam; nullis
comitiis umquam neque multitudinem hominum tantam
neque splendidiorem fuisse; hoc certe video, quod indicant
tabulae publicae, vos rogatores, vos diribitores, vos custodes
fuisse tabellarum, et, quod in honoribus vestrorum propinquorum
non facitis vel aetatis excusatione vel honoris, id in
salute mea nullo rogante vos vestra sponte fecistis.
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.