34.
[92]
sed iam satis multa de causa, extra causam etiam nimis
fortasse multa. quid restat nisi ut orem obtesterque vos,
iudices, ut eam misericordiam tribuatis fortissimo viro
quam ipse non implorat, ego etiam repugnante hoc et imploro
et exposco? nolite, si in nostro omnium fletu nullam
lacrimam aspexistis1 Milonis, si voltum semper eundem,
si vocem, si orationem stabilem ac non mutatam videtis,
hoc minus ei parcere: haud scio an multo etiam sit adiuvandus2
magis. etenim si in gladiatoriis pugnis et in infimi3
generis hominum4 condicione atque fortuna timidos et supplices5
et ut vivere liceat obsecrantis etiam odisse solemus,
fortis et animosos6 et se acriter ipsos7 morti offerentis servari8
cupimus, eorumque nos magis miseret qui nostram misericordiam
non requirunt quam qui illam efflagitant, quanto
hoc magis in fortissimis civibus9 facere debemus!
[93]
me
quidem, iudices, exanimant et interimunt hae voces Milonis
quas audio adsidue et quibus intersum cotidie. 'valeant10,'
inquit 'valeant cives mei11; sint incolumes, sint florentes,
sint beati; stet haec urbs12 praeclara mihique patria carissima,
quoquo modo erit merita de me13; tranquilla re publica
mei cives, quoniam mihi cum illis non licet, sine me ipsi,
sed propter14 me tamen perfruantur. ego cedam atque abibo.
si mihi bona re publica15 frui non licuerit, at carebo mala, et
quam primum16 tetigero bene moratam et liberam civitatem,
in ea conquiescam.
[94]
O frustra' inquit 'mei17 suscepti labores,
o spes fallaces, o cogitationes18 inanes meae! ego cum tribunus
plebis re publica oppressa me19 senatui dedissem20
quem exstinctum acceperam, equitibus Romanis quorum
vires erant debiles, bonis viris qui omnem auctoritatem
Clodianis armis abiecerant, mihi umquam bonorum praesidium
defuturum putarem? ego cum te'—mecum enim
saepissime loquitur—'patriae reddidissem, mihi putarem in
patria non futurum21 locum? Vbi nunc senatus est quem
secuti sumus, ubi equites Romani illi22, illi' inquit 'tui? ubi
studia municipiorum, ubi Italiae voces, ubi denique tua23,
M. Tulli, quae plurimis fuit auxilio, vox atque24 defensio?
mihine ea soli qui pro te totiens morti me obtuli nihil
potest opitulari?' nec25 vero haec,
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
2 etiam sit adiuv. HEδ: etiam adiuv. sit T: sit etiam adiuv. P.
3 in infimi duo Oxx. ed R: om. in PHETδ
5 atque suppl. P
6 atque anim. P (contra Severian. Rhet. L. p. 368)
7 ipsos PHb, Severian.: ipsi ETα
8 servari ςHb2, Severian.: -are PETab1
9 civibus om. H
10 valeant valeant valeant H
12 urbs cara H
15 bona re p PςH: re p. bona ETwδ
16 primam Ernesti
17 mihi P (contra Quintil. vi. 1. 27)
18 o cogit. ETδ, Quintil.: et cogit. P: cogit H
19 me om. H: fort. senatui me numeri gratia）
20 dedidissem Garatoni
21 put. in patr. non fut. P: fut. in patr. non put. ςHEw: non fut. in patr. put. Tδ
22 illi semel P
23 tua illa P
25 neque H
M. Tullius Cicero. M. Tulli Ciceronis Orationes: Recognovit breviqve adnotatione critica instrvxit Albertus Curtis Clark Collegii Reginae Socius. Albert Curtis Clark. Oxford. e Typographeo Clarendoniano. 1918. Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis.
The National Endowment for the Humanities provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.