“ “ εἶδον γὰρ ἑκὰς ἐὼν τὰ πόλλ᾽ ἐν ἀμαχανίᾳ
ψογερὸν Ἀρχίλοχον βαρυλόγοις ἔχθεσιν
πιαινόμενον.
” 1 ” Pind. P. 2. 99
“ ... Γύγης, τοῦ καὶ Ἀρχίλοχος ὁ Πάριος κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον γενόμενος ἐν ἰάμβῳ τριμέτρῳ ἐπεμνήσθη.” Hdt. i. 12
“ἀφ᾽ οὗ Ἀρχίλοχος ὁ ἰαμβοποιὸς ἐφάνη ἔτη ΗΗΗΗΔΓΙΙΙ ἄρχοντος Ἀθήνησι Λυσιάδου.” Marm. Par. 33
“π. Ὁμήρου: Ἀρίσταρχος δὲ ἐν τοῖς Ἀρχιλοχείοις Ὑπομνήμασι κατὰ τὴν Ἰωνικὴν ἀποικίαν φησὶ φέρεσθαι αὐτόν.” Clem. Al. Str. i. 21. 141S
“π. γραφὰς τὰς τῆς ἐν Δελφοῖς λέσχης: οἱ δὲ ἐπιβεβηκότες τῆς νεὼς οὐκ ἐπιφανεῖς ἐς ἅπαν εἰσὶν οἷς προσήκουσι. Τέλλις μὲν ἡλικίαν ἐφήβου γεγονὼς φαίνεται, Κλεόβοια δὲ ἔτι παρθένος, ἔχει δὲ ἐν τοῖς γόνασι κιβωτόν, ὁποίας ποιεῖσθαι νομίζουσι Δήμητρι: ἐς μὲν δὴ τὸν Τέλλιν τοσοῦτον ἤκουσα, ὡς ὁ ποιητὴς Ἀρχίλοχος ἀπόγονος εἴη τρίτος Τέλλιδος: Κλεόβοιαν δὲ ἐς Θάσον τὰ ὄργια τῆς Δήμητρος ἐνεγκεῖν πρώτην ἐκ Πάρου φασίν.” Paus. 10. 28. 3
“Θάσος: ... ὅτι δὲ καὶ ἀερία ἡ Θάσος δῆλον ἐκ τοῦ χρησμοῦ τοῦ δοθέντος πατρὶ τοῦ Ἀρχιλόχου:
ἄγγειλον Παρίοις, Τελεσίκλειε, ὥς σε κελεύω” Steph. Byz.
νήσῳ ἐν ἠερίῃ κτίζειν εὐδείελον ἄστυ.
“ὡς ὁ Κρατῖνος ἐν Τοῖς Ἀρχιλόχοις ἔφη.” Ath. 4. 164 e
“ἴαμβον ἐπενόησεν Ἀρχίλοχος ὁ Πάριος.” Clem. Al. Str. 133S
“” Clem. Al. Str. 144S.
“ “ ... τοῦ μεθυπλῆγος
φροίμιον Ἀρχιλόχου.
” 2 ” Callim. fr. 233 p. 466 Schneider
“Ἀρχίλοχον πατεῖς: ἐπὶ τῶν λοιδορούντων: τοιοῦτος γὰρ ὁ Ἀρχίλοχος.” Diogen. 2. 95
“αρξηιλοξηυμ σιγνιφιξατ, θυι λψξαμβεν προβροσις ϝερσιβυς υσθυε εο ινσεξτατυς εστ, υτ ιλλε μορτεμ σιβι ξονσξισξερετ. ηοξ αυτεμ εο φεξιτ, θυοδ ιλλε φιλιαμ συαμ ιν ματριμονιυμ προμισσαμ μοχ δενεγασσετ.” Sch. ad Hor. Epod. 6. 13“ Cave, cave; namque in malos asperrimus
parata tollo cornua,
qualis Lycambae spretus infido gener
aut acer hostis Bupalo.
”Hor. Epod. 6. 13
“ Parios ego primus iambos
ostendi Latio, numeros animosque secutus
Archilochi, non res et agentia verba Lycamben.
ac ne me foliis ideo brevioribus ornes,
quod timui mutare modos et carminis artem,
temperat Archilochi Musam pede mascula Sappho,
temperat Alcaeus, sed rebus et ordine dispar,
nec socerum quaerit quem versibus oblinat atris,
nec sponsae laqueum famoso carmine nectit.
”Hor. Ep. i. 19. 23
“ Archilochum proprio rabies armavit iambo.
”Hor. A.P. 79
“ postmodo, si perges, in te mihi liber iambus
tincta Lycambeo sanguine tela dabit.
”Ovid. Ib. 53
“ἰστέον δὲ ὅτι πολλῶν προσώπων ἁψαμένων βρόχους ἐπὶ λύπαις ἔπαθον οὕτω κατὰ τὴν παλαιὰν ἱστορίαν καὶ αἱ Λυκαμβίδες,3 ἐπὶ τοῖς Ἀρχιλόχου ποιήμασι μὴ φέρουσαι τὴν ἐπιφορὰν τῶν ἐκείνου σκωμμάτων.” Eust. in Od. 1684. 45
“Lacedaemonii libros Archilochi e civitate sua exportare iusserunt, quod eorum parum verecundam ac pudicam lectionem arbitrabantur; noluerunt enim ea liberorum suorum animos imbui, ne plus moribus noceret quam ingeniis prodesset.” Val. Max. 6. 3. Ext. 1
“ἔτι δέ, καθάπερ Πίνδαρός φησι, καὶ τῶν σκολιῶν μελῶν Τέρπανδρος εὑρετὴς ἦν: ἀλλὰ μὴν καὶ Ἀρχίλοχος τὴν τῶν τριμέτρων ῥυθμοποιΐαν προσεξεῦρε καὶ τὴν εἰς τοὺς οὐχ ὁμογενεῖς ῥυθμοὺς ἔντασιν καὶ τὴν παρακαταλογὴν καὶ τὴν περὶ ταῦτα κροῦσιν: πρώτῳ δ᾽ αὐτῷ τά τ᾽ ἐπῳδὰ καὶ τὰ τετράμετρα καὶ τὸ κρητικὸν καὶ τὸ προσοδιακὸν ἀποδέδοται καὶ ἡ τοῦ ἡρῴου αὔξησις, ὑπ᾽ ἐνίων δὲ καὶ τὸ ἐλεγεῖον, πρὸς δὲ τούτοις ἥ τε τοῦ ἰαμβείου πρὸς τὸν ἐπιβατὸν παιῶνα ἔντασις καὶ ἡ τοῦ ηὐξημένου ἡρῴου εἴς τε τὸ προσοδιακὸν καὶ τὸ κρητικόν: ἔτι δὲ τῶν ἰαμβείων τὸ τὰ μὲν λέγεσθαι παρὰ τὴν κροῦσιν τὰ δ᾽ ᾁδεσθαι, Ἀρχίλοχόν φασι καταδεῖξαι, εἶθ᾽ οὕτω χρήσασθαι τοὺς τραγικοὺς ποιητάς, Κρέξον δὲ λαβόντα εἰς διθυράμβων χρῆσιν ἀγαγεῖν. οἴονται δὲ καὶ τὴν κροῦσιν τὴν ὑπὸ τὴν ᾠδὴν τοῦτον πρῶτον εὑρεῖν, τοὺς δ᾽ ἀρχαίους πάντας πρόσχορδα κρούειν.” Plut. Mus. 28
“” Ath. 14. 620 c.
“Κλέαρχος δ᾽ ἐν τῷ προτέρῳ Περὶ Γρίφων ‘τὰ Ἀρχιλόχου’ φησίν ‘Σιμωνίδης ὁ Ζακύνθιος ἐν τοῖς θεάτροις ἐπὶ δίφρου καθήμενος ἐρραψώδει.’” Ath. 14. 620 c.
“quod si uno pede brevius quam nunc est fuerit, erit ithyphallicum metrum, inventum ab Archilocho, e tribustrochaeis coniunctis, ut Bacche plaude Bacche , quodin honorem eiusdem dei poetae compositum protulerunt.” Mar. Vict. Gr. Lat. 6. 1. p. 85 K:
“dimetrus quoque quod Archilochius vocatur beatus ille qui procul .” Mar. Vict. Gr. Lat. 6. 1. p. 81 de iambico:
“nam perfecto poetae levia et sonora sectanda sunt; quae autem fragosa et aspera, dicis causa, non ut imitentur, sed ut vitentur, noscenda sunt. quorum, sicut et aliorum complurium, auctor et parens fertur Archilochus, singularis artificii in excogitandis ac formandis novis metris, qui primus epodos excitavit alios breviores, alios longiores, detrahens unum pedem seu colum metro, ut illi subiceret id quod ex ipso detractum esse videbatur; ut in heroo, a quo primum coepit, tanquam diffugere nives, redeunt iam gramina campis ; dehinc epodus suigeneris, arboribusque comae .” Mar. Vict. Gr. Lat. 6. 1. p. 104
“Ἀρχίλοχοντὸν ποιητὴν Κόραξ ὄνομα ἔκτεινε, πρὸς ὅν φασιν εἰπεῖν τὴν Πυθίαν ‘ἔξιθι νηοῦ,’ τοῦτον δ᾽ εἰπεῖν ‘ἀλλὰ καθαρός εἰμι, ἄναξ: ἐν χειρῶν γὰρ νόμῳ ἔκτεινα.’” Heracleides Pol. 8 （F.H.G. 2. 214）
“（π. Κόρακος τοῦ Ναξίου）: ὁ γὰρ ἀποκτείνας ἐν τῇ μάχῃ τὸν Ἀρχίλοχον ἐκαλεῖτο Καλλώνδης, ὡς ἔοικεν, ἦν δ᾽ αὐτῷ Κόραξ ἐπωνύμιον. ἐπιβληθεὶς δὲ τὸ πρῶτον ὑπὸ τῆς Πυθίας ὡς ἱερὸν ἄνδρα τῶν Μουσῶν ἀνῃρηκώς, εἶτα χρησάμενος λιταῖς τισι καὶ προστροπαῖς μετὰ δικαιολογίας ἐκελεύσθη πορευθεὶς ἐπὶ τὴν τοῦ τέττιγος οἴκησιν ἱλάσασθαι τὴν τοῦ Ἀρχιλόχου ψυχήν: τοῦτο δ᾽ ἦν ὁ Ταίναρος: ἐκεῖ γάρ φασιν ἐλθόντα μετὰ στόλου Τέττιγα τὸν Κρῆτα πόλιν κτίσαι καὶ κατοικῆσαι παρὰ τὸ ψυχοπομπεῖον.” Plut. Sera Num. Vind. 17
“π. Ἀρχιλόχου: τόν μέν γ᾽ ἀποκτείναντα αὐτὸν ὁ Ἀπόλλων ἐξελαύνων ἐκ τοῦ νεὼ Μουσῶν αὐτὸν ἀνεῖπε θεράποντα ἀνῃρηκέναι, καὶ τὸ δεύτερον ὡς ἀπελογεῖτο ἐν πολέμῳ λέγων ἀποκεῖναι πάλιν Μουσῶν θεράποντα ἔφη τὸν Ἀρχίλοχον: τῷ πατρὶ δὲ αὐτοῦ χρωμένῳ πρὸ τῆς γενέσεως ἀθάνατόν οἱ παῖδα γενήσεσθαι προεῖπεν.4” Dio Chrys. 33. p. 397 M
“Πάριοι γοῦν Ἀρχίλοχον καίπερ βλάσφημον ὄντα τετιμήκασιν.” Arist. Rh. 1398b
“Ἕρμιππος δὲ ἐν τῷ Περὶ Γοργίου ῾ὡς ἐπεδήμησἐ φησί ῾ταῖς Ἀθήναις Γοργίας μετὰ τὸ ποιήσασθαι τὴν ἀνάθεσιν τῆς ἐν Δελφοῖς ἑαυτοῦ χρυσῆς εἰκόνος, εἰπόντος τοῦ Πλάτωνος ὅτε εἶδεν αὐτόν ‘ἥκει ἡμῖν ὁ καλός τε καὶ χρυσοῦς Γοργίας,’ ἔφη ὁ Γοργίας ‘ἦ καλόν γε αἱ Ἀθῆναι νέον τοῦτον Ἀρχίλοχον ἐνηνόχασιν.’” Ath. 11. 505e
“ “ ἐν δὲ καὶ ἐκ φοβερῆς σκολιότριχος ἄνθος ἀκάνθης
Ἀρχιλόχου, μικρὰς στράγγας ἀπ᾽ ὠκεανοῦ.
” 5 ” Mel. A.P.4.1
“sed quaero num existimes, non dico Homerum, Archilochum, Pindarum, sed Phidiam, Polycletum, Zeuxin, ad voluptatem artes suas direxisse?” Cic. Fin.2. 114
“quod vereris ne ἀδόλεσχος, mihi tu? quis minus? cui ut Aristophani Archilochi iambus, sic epistola longissima quaeque optima videtur.” Cic. Att. 16. 11. 2
“comitia Bibulus cum Archilochio edicto in ante diem xv Kal. Novembr. distulit.” Cic. Att. 2.20.6
“itaque ex tribus receptis Aristarchi iudicio scriptoribus iamborum ad ἕξιν maxime pertinebit Archilochus. summa in hoc vis elocutionis, cum validae tum breves vibrantesque sententiae, plurimum sanguinis atque nervorum, adeo ut videatur quibusdam, quod quoquam minor est, materiae esse non ingenii vitium.” Quint. 10. 1. 59
“μὄνος Ἡρόδοτος Ὁμηρικώτατος ἐγένετο; Στησίχορος ἔτι πρότερον ὅ τε Ἀρχίλοχος ... ” Longin. Subl. 13. 3
“ἆρ᾽ οὖν Ἀπολλώνιος ἂν μᾶλλον ἢ Ὅμηρος ἐθέλοις γενέσθαι; τί δέ; Ἐρατοσθένης ἐν τῇ Ἠριγόνῃ （διὰ πάντων γὰρ ἀμώμητον τὸ ποημάτιον） Ἀρχιλόχου, πολλὰ καὶ ἀνοικονόμητα παρασύροντος κἀκεῖνα ἐκ τῆς ἐμβολῆς6 τοῦ δαιμονίου πνεύματος ἣν ὑπὸ νόμον τάξαι δύσκολον, ἆρα δὴ μείζων ποιητής;” Longin. Subl. 33.4 ...
“εἵλκυσαν ἐντεῦθεν （ἀπὸ τοῦ μύθου） οἱ ποιηταὶ τὸν αἶνον ... ὁ δὲ μετὰ τοῦτον （Ἡσίοδον） Ἀρχίλοχος ὥσπερ ἥδυσμά τι περιτιθεὶς τῇ ποιήσει μύθοις7οὐκ ὀλιγάκις ἐχρήσατο.” Jul. Or. 7. 207a
“ ... Ἀπολλώνιος ὁ Ῥόδιος ἐν τῷ Περὶ Ἀρχιλόχου.” Ath. 10. 451d
“ὁ δὲ Κάτων σφόδρα παροξυνθεὶς καὶ διακαεὶς ἐπεχείρησε μὲν ἐπεξελθεῖν διὰ δίκης, ὡς δὲ οἱ φίλοι τοῦτο ἐκωλυσαν, ὀργῇ καὶ νεότητι τρέψας ἑαυτὸν εἰς ἰάμβους πολλὰ τὸν Σκηπίωνα καθύβρισε, τῷ πικρῷ προσχρησάμενος τοῦ Ἀρχιλόχου, τὸ δὲ ἀκόλαστον ἀφεὶς καὶ παιδαριῶδες.” Plut. Cat. 7
“Λεωνίδου:“ Ἀρχίλοχον καὶ στᾶθι καὶ εἴσιδε τὸν πάλαι ποιητὰν
τὸν τῶν ἰάμβων, οὗ τὸ μύριον κλέος
διῆλθε κἠπὶ νύκτα καὶ ποτ᾽ ἀῶ.
ἦ ῥά νιν αἱ Μοῖσαι καὶ ὁ Δάλιος ἠγάπευν Ἀπόλλων,
ὡς ἐμμελής τ᾽ ἐγένετο κἠπιδέξιος
ἔπεά τε ποιεῖν πρὸς λύραν τ᾽ ἀείδειν.
”8” A.P. 7. 664
“Γαιτουλικοῦ:“ σῆμα τόδ᾽ Ἀρχιλόχου παραπόντιον, ὅς ποτεπικρὴν
μοῦσαν ἐχιδναίῳ πρῶτος ἔβαψε χόλῳ,
αἱμάξας Ἑλικῶνα τὸν ἥμερον: οἶδε Λυκάμβης,
μυρόμενος τρισσῶν ἅμματα θυγατέρων:
ἠρέμα δὴ παράμειψον, ὁδοιπόρε, μή ποτε τοῦδε
κινήσῃς τύμβῳ σφῆκας ἐφεζόμενους.
”9” A.P. 7. 71
