ἔσθ᾽ 1 ἥβης ἐρατοῖσιν ἐπ᾽ ἄνθεσι παιδοφιλήσῃ[p. 403] πρόσλαβε δὲ τῷ Σόλωνι καὶ τὸν Αἰσχύλον λέγοντα
2 μηρῶν ἱμείρων 3 καὶ γλυκεροῦ στόματος.
σέβας δὲ μηρῶν ἁγνὸν 4 οὐκ ἐπῃδέσω 5,ἕτεροι μὲν γὰρ καταγελῶσιν αὐτῶν, εἰ καθάπερ θύτας καὶ μάντεις εἰς τὰ μηρία καὶ τὴν ὀσφὺν ἀποβλέπειν τοὺς ἐραστὰς κελεύουσιν ἐγὼ δὲ παμμέγεθες τοῦτο ποιοῦμαι σημεῖον ὑπὲρ τῶν γυναικῶν εἰ γὰρ ἡ παρὰ φύσιν ὁμιλία πρὸς ἄρρενας οὐκ ἀναιρεῖ τὴν ἐρωτικὴν εὔνοιαν οὐδὲ βλάπτει, πολὺ μᾶλλον εἰκός ἐστι τὸν 8 γυναικῶν ἢ 9 ἀνδρῶν ἔρωτα τῇ φύσει χρώμενον εἰς φιλίαν διὰ χάριτος ἐξικνεῖσθαι. χάρις γὰρ οὖν, ὦ Πρωτόγενες, ἡ τοῦ θήλεος ὕπειξις τῷ ἄρρενι κέκληται πρὸς τῶν παλαιῶν: ὡς καὶ Πίνδαρος 10 ἔφη τὸν Ἥφαιστον ‘ἄνευ χαρίτων’ ἐκ τῆς Ἥρας γενέσθαι καὶ τὴν οὔπω γάμων ἔχουσαν ὥραν ἡ Σαπφὼ προσαγορεύουσά φησιν, ὅτι
6 ὦ δυσχάριστε τῶν πυκνῶν 7 φιλημάτων
σμίκρα μοι 11 πάις ἔμμεν ἐφαίνεο κἄχαρις.ὁ δ᾽ Ἡρακλῆς ὑπό τινος ἐρωτᾶται,
βίᾳ δ᾽ ἔπραξας 12 χάριτας ἢ πείσας κόρην;.13 ἡ δ᾽ ἀπὸ τῶν ἀρρένων ἀκόντων μὲν μετὰ 14 βίας γενομένη 15 καὶ λεηλασίας, ἂν δ᾽ ἑκουσίως, σὺν μαλακίᾳ [p. 404] καὶ θηλύτητι, ‘βαίνεσθαι’ κατὰ Πλάτωνα 16 ‘νόμῳ τετράποδος καὶ παιδοσπορεῖσθαι’ παρὰ φύσιν ἐνδιδόντων, ἄχαρις χάρις 17 παντάπασι καὶ ἀσχήμων καὶ ἀναφρόδιτος. ὅθεν, οἶμαι, καὶ ὁ Σόλων ἐκεῖνα μὲν ἔγραψε νέος ὢν ἔτι καὶ ‘σπέρματος πολλοῦ μεστός’ ὡς ὁ Πλάτων 18 φησί: ταυτὶ δὲ πρεσβύτης γενόμενος
ἔργα δὲ Κυπρογενοῦς νῦν μοι φίλα καὶ Διονύσουὥσπερ ἐκ ζάλης καὶ χειμῶνος καὶ τῶν παιδικῶν 21 ἐρώτων ἔν τινι γαλήνῃ τῇ περὶ γάμον καὶ φιλοσοφίαν θέμενος τὸν βίον. εἰ μὲν οὖν τἀληθὲς 22 σκοποῦμεν, ὦ Πρωτόγενες ἓν καὶ ταὐτόν ἐστι πρὸς παῖδας καὶ γυναῖκας πάθος τὸ τῶν Ἐρώτων εἰ δὲ βούλοιο φιλονεικῶν διαιρεῖν, οὐ μέτρι᾽ ἂν 23 δόξειε ποιεῖν ὁ παιδικὸς οὗτος, ἀλλ᾽ ὥσπερ ὀψὲ γεγονὼς καὶ παρ᾽ ὥραν τῷ βίῳ νόθος καὶ σκότιος ἐξελαύνειν 24 τὸν γνήσιον Ἔρωτα καὶ πρεσβύτερον. ἐχθὲς γάρ, ὦ ἑταῖρε, καὶ πρῴην μετὰ τὰς ἀποδύσεις καὶ ἀπογυμνώσεις τῶν νέων παραδὺς 25 εἰς τὰ γυμνάσια καὶ προσανατριβόμενος ἡσυχῆ καὶ προσεμβαλών 26, εἶτα κατὰ μικρὸν ἐν ταῖς παλαίστραις πτεροφυήσας οὐκέτι καθεκτὸς ἐστιν, ἀλλὰ λοιδορεῖ καὶ προπηλακίζει τὸν γαμήλιον ἐκεῖνον καὶ συνεργὸν ἀθανασίας τῷ θνητῷ [p. 405] γένει, σβεννυμένην ἡμῶν τὴν φύσιν εὐθὺς 27 ἐξανάπτοντα διὰ τῶν γενέσεων. οὗτος; δ᾽ ἀρνεῖται τὴν ἡδονήν: αἰσχύνεται γὰρ καὶ φοβεῖται. δεῖ δέ τινος εὐπρεπείας ἁπτομένῳ καλῶν καὶ ὡραίων: πρόφασις οὖν φιλία καὶ ἀρετή. κονίεται δὲ καὶ ψυχρολουτεῖ καὶ τὰς ὀφρῦς αἴρει καὶ φιλοσοφεῖν φησι καὶ σωφρονεῖν ἔξω διὰ τὸν νόμον: εἶτα νύκτωρ καὶ καθ᾽ ἡσυχίαν
19 καὶ Μουσέων, ἃ τίθησ᾽ 20 ἀνδράσιν εὐφροσύνας:
γλυκεῖ᾽ 28 ὀπώρα φύλακος ἐκλελοιπότος.29 εἰ δ᾽, ὥς φησι Πρωτογένης, οὐκ ἔστιν ἀφροδισίων παιδικῶν κοινωνία 30, πῶς Ἔρως ἔστιν Ἀφροδίτης μὴ παρούσης, ἣν εἴληχε θεραπεύειν ἐκ θεῶν καὶ περιέπειν, τιμῆς τε μετέχειν καὶ δυνάμεως ὅσον ἐκείνη δίδωσιν; εἰ δ᾽ ἔστι τις Ἔρως χωρὶς Ἀφροδίτης, ὥσπερ μέθη χωρὶς οἴνου πρὸς σύκινον 31 πῶμα 32 καὶ κρίθινον, ἄκαρπον αὐτοῦ καὶ ἀτελὲς τὸ ταρακτικὸν ἐστι καὶ πλήσμιον καὶ ἁψίκορον.’
