Plutarch, Cato the Younger
Bernadotte Perrin, Ed.

ἐπεὶ δὲ Λεύκιος Καῖσαρ, οἰκεῖος μὲν ὢν Καίσαρος ἐκείνου, μέλλων δὲ πρεσβεύειν ὑπὲρ τῶν τριακοσίων, παρεκάλει τὸν Κάτωνα λόγον αὐτῷ συνυποθέσθαι πιθανόν ᾧ χρήσεται περὶ ἐκείνων, ‘ὑπὲρ σοῦ μὲν γὰρ αὐτοῦ Καὶ χειρῶν ἐμοὶ καλὸν ἅψασθαι Καὶ γόνασι προσπεσεῖν Καίσαρος’ οὐκ εἴα ταῦτά ποιεῖν ὁ Κάτων αὐτόν. [2] ‘ἐμοὶ γὰρ,’ εἶπεν, ‘εἰ σῴζεσθαι χάριτι Καίσαρος ἐβουλόμην, αὐτῷ βαδιστέον ἦν πρὸς ἐκεῖνον μόνον, οὐ βούλομαι δὲ τῷ τυράννῳ χάριν ἔχειν ὑπὲρ ὧν παρανομεῖ, παρανομεῖ δὲ σῴζων ὡς κύριος ὧν αὐτῷ δεσπόζειν οὐδὲν προσῆκεν. ὅπως μέντοι παραιτήσῃ τοὺς τριακοσίους κοινῇ σκοπῶμεν, εἰ βούλει.’ [3] γενόμενος δὲ πρὸς τούτῳ μετὰ τοῦ Λευκίου τὸν υἱὸν αὐτῷ συνέστησε Καὶ τοὺς ἑταίρους ἀπιόντι: καὶ προπέμψας ἐκεῖνον Καὶ δεξιωσάμενος ἐπανῆλθεν οἴκαδε, Καὶ τὸν υἱὸν Καὶ τοὺς φίλους συναγαγὼν ἄλλα τε πολλὰ διελέχθη Καὶ πολιτείας ἀπεῖπεν ἅψασθαι τῷ μειρακίῳ: τὸ μὲν γὰρ ἀξίως Κάτωνος οὐκέτι τὰ [p. 398] πράγματα δέξασθαι, τὸ δὲ ἄλλως αἰσχρὸν εἶναι, Καὶ περὶ ἑσπέραν ἤδη τρέπεται πρὸς τὸ βαλανεῖον.

[4] ἐν δὲ τῷ λούεσθαι τοῦ Στατυλλίου μνησθεὶς Καὶ μέγα φθεγξάμενος, ‘ἐξέπεμψας,’ εἶπεν, ‘ὦ Ἀπολλωνίδη, τὸν Στατύλλιον ἀπὸ τοῦ φρονήματος ἐκείνου καθελών; καὶ πέπλευκεν ὁ ἀνὴρ μηδὲ ἀσπασάμενος ἡμᾶς;’ ‘πόθεν;’ εἶπεν ὁ Ἀπολλωνίδης: ‘καίτοι πολλὰ διελέχθημεν: ἀλλὰ ὑψηλός ἐστι Καὶ ἄτρεπτος, Καὶ μένειν φησὶ Καὶ πράττειν ὅ τι ἂν σὺ πράττῃς.’ πρὸς ταῦτά φασι τὸν Κάτωνα μειδιᾶσαι Καὶ εἰπεῖν ‘ἀλλὰ τοῦτο μὲν αὐτίκα φανεῖται.’