vituperō āvī, —, āre
vitium+1 PAR-, to inflict censure, find fault with, blame, censure, reproach, disparage, vituperate: notare ac vituperare: multimodis cum istoc animo es vituperandus, T.: si quis universam (philosophiam) velit vituperare: (Rhodiorum res p.) minime quidem vituperanda.—Prov.: qui caelum vituperant, find fault with heaven itself, Ph.