trepidō āvī, ātus, āre
trepidus.—Of persons,
to hurry with alarm, be in confusion, be agitated, be disturbed
: festinare, trepidare, S.: Quid est quod trepidas, T.: trepidante totā civitate ad excipiendum Poenum, L.:
artos circum cavos (mures), Ph.: nobis trepidandum in acie
instruendā erat, L.: Dum trepidant
alae, V.: lymphati trepidare
coeperunt, Cu.: recenti mens trepidat
metu, H.: formidine belli,
O.: ultra Fas, H.: Trepidari sentio et cursari rursum prorsum, T.: totis trepidatur castris, Cs.—
To tremble at, be afraid of
: harundinis umbram, Iu.: Ne trepidate meas, Teucri, defendere naves, V.:
trepidat, ne Suppositus venias,
Iu.—Of persons,
to waver, hesitate, tremble, be at a loss
: per alia atque alia pavida consilia,
L. —Of things,
to tremble, waver, shake, flicker, palpitate
: (aqua) per pronum trepidat cum murmure rivum,
H.: flammae trepidant, H.:
Sic aquilam pennā fugiunt trepidante
columbae, O.: cuius octavum trepidavit aetas
Claudere lustrum,
has hastened
, H.