dīgnor ātus, ārī, dep.
dignus,
to deem worthy, honor, deign, condescend
: tali me honore, V.: quaecumque (loca) adventu, Ta.: alio te
funere, V.: Bis septem ordinibus quam
(summam) lex dignatur Othonis,
requires for a knight
, Iu.: Verba conectere digner,
shall I stoop
, H.: Cui se viro dignetur iungere Dido,
V.: inter amabilīs ponere me
choros, H.: si quem dignabitur ista
virum,
accepts
, O.: fugientem haud est dignatus
Sternere,
disdained
, V.: alite verti, O.:
ambire pulpita, H.
