previous next
ūmecto (less correctly - ), āvi, ātum, āre, 1, v. a. and n. umectus.
I. Act., to moisten, wet (poet. and in post-Aug. prose): “quā niger umectat flaventia culta Galaesus,waters, Verg. G. 4, 126: “et sacer umectat fluvialia rura Capenas,Sil. 13, 85: “statque umectata Vomano Adria,id. 8, 439: “terras veneno,id. 3, 210: “effigiem,id. 5, 5: “et lacrimis salsis umectent ora genasque,Lucr. 1, 919; Verg. A. 1, 465; 11, 90; Ov. M. 9, 655: “dum meus umectat flaventes Lucifer agros (rore),bedews, Claud. Rapt. Pros. 2, 121: “ejus (agni) os pressis umectare papillis,Col. 7, 3, 17.—Poet.: “(mulier) tenet assuetis umectans oscula labris,Lucr. 4, 1190.—
II. Neutr., of the eyes, to be moist, tearful, to weep: “ardent (oculi), intenduntur, umectant, conivent,Plin. 11, 37, 54, § 145; 10, 3, 3, § 10.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • Vergil, Aeneid, 1.465
    • Vergil, Georgics, 4.126
    • Ovid, Metamorphoses, 9.655
    • Lucretius, De Rerum Natura, 1.919
    • Lucretius, De Rerum Natura, 4.1190
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 10.10
    • Columella, Res Rustica, 7.3.17
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: