I.to cause to shake, quake, or tremble (poet.): “(Juppiter) Annuit, et totum nutu tremefecit Olympum,” Verg. A. 9, 106; 10, 115: “totum caelum supercilio et nutu,” Arn. 4, 140: “Lernam arcu,” Verg. A. 6, 804: “Thulem belli murmure,” Claud. B. Get. 204: se tremefecit tellus, quaked, Cic. poët. Div. 1, 11, 18.—In part. perf.: “folia tremefacta Noto,” Prop. 2, 9, 34; so, “tellus,” Verg. A. 10, 102: “pectora,” id. ib. 2, 228: “scuticae habenis,” Ov. H. 9, 81: “quies pueri,” Stat. Achill. 1, 247.
trĕmĕfăcĭo , fēci, factum, 3, v. a. tremo-facio,