I. To bind back or behind, to bind or fasten up, to bind fast (freq. and class.).
A. Lit.: aspicite (Prometheum) religatum asperis Vinctumque saxis, Cic. poët. Tusc. 2, 10, 23; cf.: “trahit Hectorem ad currum religatum Achillis,” id. ib. 1, 44, 105; and: “(Andromedam) ad duras religatam bracchia cautes Vidit,” Ov. M. 4, 671; 683: “manus post terga,” Suet. Vit. 17: “aliquem inter duos currus,” Flor. 1, 3, 8: remos struppis, Liv. Andron. ap. Isid. 19, 4, 9: “flavam comam,” Hor. C. 1, 5, 4; cf.: “religata comas in nodum,” id. ib. 2, 11, 24: “religata crines,” id. ib. 4, 11, 5: “navem ferreis manibus injectis,” fastened with grapplingirons, grappled, Caes. B. C. 2, 6: “transversas trabes axibus,” id. ib. 2, 9, 2; cf. id. ib. § 5; “2, 10: restim ad pinnam muri,” Liv. 8, 16: “religato pro foribus cane,” Suet. Vit. 16: “religatos rite videbat Carpere gramen equos,” Verg. A. 9, 352: “capillum in vertice,” Tac. G. 38: “desectam herbam,” to bind together, tie up, Col. 2, 18, 5; cf.: “folia lactucae,” Plin. 19, 8, 39, § 131: “robora catenis,” Luc. 2, 671: “catenā religari,” Ov. H. 10, 89: “catenā aliquem,” id. Am. 1, 6, 1; Flor. 3, 19: “religavit (Raphael) illud (daemonium) in deserto,” Vulg. Tob. 8, 3. —
2. In partic., nautical t. t., to fasten or moor a ship to the shore: “naves ad terram religare,” Caes. B. C. 3, 15; Plin. Pan. 82, 2 (with revincire): “ab aggere classem,” Verg. A. 7, 106: “litore Threïcio classem,” Ov. M. 13, 439: “religata in litore pinus,” id. ib. 14, 248; Hor. C. 1, 32, 7; id. S. 1, 5, 19; cf.: “funem (navis) in Cretam,” Cat. 64, 174: “ab Emathio litore funem,” Luc. 7, 860: “funes ex arboribus ripae,” Dig. 1, 8, 5 pr.—
B. Trop., to bind, fasten, chain, fetter: “quae (prudentia) si extrinsecus religata pendeat, etc.,” bound to external things, Cic. Tusc. 3, 17, 37: “hoc vinculo pietatis obstricti Deo et religati,” Lact. 4, 28, 3; cf. id. 4, 28, 12: “dapibusque simul religataque somno agmina,” Claud. VI. Cons. Hon. 472.—