I.a seeing, looking at or upon any thing (class., but in prose always with oculorum, unless this word is obviously supplied by the context; cf. aspectus): obtutu quasi obtuitu a verbo tuor quod significat video, Paul. ex Fest. p. 187 Müll.: “oculorum,” Cic. de Or. 3, 5, 17; so id. Univ. 8; id. N. D. 3, 4, 9: “obtutum aliquo figere, id. poët. N. D. 2, 42, 107: dum stupet, obtutuque haeret defixus in uno,” Verg. A. 1, 495: “obtutu tacito stetit,” id. ib. 12, 666: “defixa Latinus Obtutu tenet ora,” id. ib. 7, 249: oculi in uno obtutu defixi, Sen. de Ira, 3, 4 init.—Trop.: “in obtutu malorum,” in the contemplation of, Ov. Tr. 4, 1, 39.—In plur.: “nil intecurrens obtutibus,” Prud. Hamart. 915.—
obtūtus , ūs, m. obtueor,