I. Act., to overflow, inundate (class.).
1. Lit.: “terram inundet aqua,” Cic. N. D. 1, 37, 103: “imbres campis inundantes,” Liv. 8, 24: “Tiberis agros inundavit,” id. 24, 9; 28, 28; 24, 38: “Ciliciam cruore Persarum,” Curt. 9, 2, 23: “cruore campos,” Lact. 1, 18, 10.—
2. Transf., to spread over, run over, flood: “inundant Troes,” Verg. A. 12, 280: “Cimbros inundasse Italiam,” Just. 38, 4, 15: “multitudo inundaverat campos,” Curt. 4, 12, 20: “Europam,” id. 5, 7, 8: “totam urbem civilis sanguinis fluminibus,” Val. Max. 9, 2, 1: “armis campos,” Sil. 15, 551.—
B. Trop.: “lacrimae pectus,” Petr. 113: “meus ingenti flumine litterarum inundata,” overflowing, id. 118; 101.—
II. Neutr.
A. To overflow, to be inundated or deluged; of a river: “Arnus inundaverat,” Liv. 22, 2, 2: “Tiberis,” Aur. Vict. Caes. 32, 3: “aquae super terram,” Vulg. Gen. 7, 6; Val. Max. 1, 7, 5.—