I.by stealth, secretly, privily (rare but class.; cf.: “clam, clanculum, furtive): at enim hic clam furtim esse volt, ne qui sciant,” Plaut. Poen. 3, 3, 49: “sine lictoribus profectum clam furtim, etc.,” Liv. 21, 63, 9: “ut furtim tota decemviris traditur!” Cic. Agr. 2, 16, 41: quae (lagenae) furtim essent exsiccatae, Q. Cic. ap. Cic. Fam. 16, 26, 2: alterum genus est imitatione; “admodum ridiculum, sed nobis tantum licet furtim, si quando, et cursim,” Cic. de Or. 2, 62, 252: “(Janua) neu furtim verso cardine aperta sones,” Tib. 1, 2. 10: “quid juvat, immensum te argenti pondus et auri Furtim defossā timidum deponere terrā?” Hor. S. 1, 1, 42: “per infrequentiam furtim senatusconsultum factum,” Liv. 39, 4, 8: “nunc in Aristippi furtim praecepta relabor,” Hor. Ep. 1, 1, 18: “furtim magis quam bello Marsacos incursabat,” by stealthy incursions, Tac. H. 4, 56 fin.: “furtim et per latrocinia ad honores nituntur,” Sall. J. 4, 7: “furtim et celeritate proelium vitare,” id. H. Fragm. 1, 65 Dietsch. —*
(β).
Poet., connected with a noun in the Greek manner: “concubitusque tuos furtim,” secret, clandestine intercourse, Tib. 2, 5, 53.