I.“exsilii,” id. Const. Sap. 4, 1; id. N. Q. 1, 14, 4; Stat. Th. 9, 353), 4, v. n. salio, to spring out, spring or bound forth, to spring or leap up, to start up (freq. and class.): “puer citus e cunis exilit,” Plaut. Am. 5, 1, 63: “properans de sella exsiluit,” Cic. Verr. 2, 2, 30, § 75: “domo levis exsilit,” Hor. S. 2, 6, 98: “stratis,” Ov. M. 5, 35: “gremio,” id. ib. 10, 410: “ut continuo exiliatis,” Plaut. Most. 5, 1, 17: “impetu perturbatus exsiluisti,” Cic. Verr. 2, 5, 64, § 165; cf.: exsilui gaudio, I leaped for joy, Q. Cic. ap. Cic. Fam. 16, 16, 1: “protinus exsilui,” Ov. H. 6, 27 et saep.: “foras,” Plaut. Cas. 3, 5, 8: “ad te exsilui,” I sprang to you, Ter. Heaut. 4, 1, 44: “(anguis) exsilit in siccum,” Verg. G. 3, 433: “in obvia arma,” Stat. Th. 9, 111: “exiluit partus de vulnere matris,” Mart. Spect. 12, 3.—
II. Of inanimate subjects: “Cicero noster, a quo Romana eloquentia exsiluit,” took its rise, Sen. Ep. 40, 11: et magno imperatori cor exsiluit, with eager expectation, id. de Ira, 2, 3, 3: “tum quoque lumen Exsilit,” Lucr. 6, 163; cf. Ov. M. 6, 696: “plus ut parte foras emergant exsiliantque (aquae),” Lucr. 2, 200: “crinis,” Stat. Ach. 1, 522: “exsiluere oculi,” started out, Ov. M. 12, 252: “exsiluere loco silvae,” id. ib. 12, 406 et saep.