I.v. dep. n. and a. (act. collat. form reliquavit, Dig. 34, 3, 9) [reliquus], to be in arrears, to leave a balance, to owe a balance, remain indebted (jurid. Lat.).
I. Neutr.: “eos debitores rerum publicarum accipere debemus, qui ex administratione reipublicae reliquantur,” Dig. 50, 4, 6: “si filius in muneribus publicis reliquatus est,” ib. 10, 2, 20, § 6; 33, 8, 23 pr.—