I.to determine or appoint beforehand, to prescribe (class.; “syn.: praefinio, praescribo): ei rei dies Haec praestituast proxuma,” Plaut. Ps. 1, 1, 59; 2, 2, 29: “diem praestituit operi faciundo,” Cic. Verr. 2, 1, 56, § 148: “nobis tempus,” id. Quint. 9, 23: “dies,” Tert. Anim. 14, 3, 4.—With a rel.-clause: praetor numquam petitori praestituit, quā actione illum uti velit, Cic. Caecin. 3, 8: “nullā praestitutā die,” without any fixed term, id. Tusc. 1, 39, 93; cf. Nep. Chabr. 3, 1.
prae-stĭtŭo , ŭi, ūtum, 3, v. a. statuo,